Geweldig Japan

Donderdag 30 november.
We zijn inmiddels een heel stuk verder in Japan. Dat wil zeggen letterlijk en figuurlijk.
Na onze eerste kennismaking met een volkomen vreemde cultuur, beginnen we ons na twee weken, duidelijk meer op ons gemak te voelen. In de vorige twee landen met overigens voor ons ook vreemde culturen, hadden we steeds de bijstand van ervaren gidsen. Of, zoals in India, een zeer ervaren chauffeur reisleider. In Japan echter zijn we volledig op ons zelf aangewezen. We hebben wel een reisplan, maar we moeten alles voor de reis zelf regelen, zoals het kopen van de trein- en buskaartjes, uitzoeken waar we heen gaan en waar, en wat we gaan eten. Ons reisschema is ook in het Japans dus wanneer we hiermee naar een kaartjes loket gaan worden we keurig geholpen, of doorverwezen naar een ander loket. Tot nu toe is dan ook alles naar wens verlopen. Hoewel geduld is noodzakelijk. Japanners willen je helpen, of je ze nu verstaat of niet. Zij praten gewoon door in het Japans of een soort onverstaanbaar Japans Engels. Wij praten dan maar terug in gewoon Nederlands en lachen vriendelijk en gaan dan maar op zoek naar iemand die verstaanbaar Engels spreekt. Gelukkig is het zo dat de meeste jongelui van middelbare school leeftijd vrij goed en graag Engels spreken. Alleen zijn ze tegenover buitenlanders wat verlegen, maar met veel buigen en lachen gaat het wel. Ook zijn we bij een tempel benaderd door een lerares Engels, die ons vroeg of een paar leerlingen van haar ons mochten rondleiden, om hun Engels in praktijk te brengen. Geweldig leuk, twee meiden van 16 jaar die hun uiterste best deden om ons diverse zaken in en rond de tempel bij te brengen. Ze deden het vrij goed en kregen van ons een zes en een zeveneneenhalf.

Logeren in Ryokans.
Een ryokan is een traditioneel Japans hotel. Er zijn grote onderlinge verschillen, maar de basisprincipes zijn gelijk.
Bij binnenkomst wordt je luid welkom geheten en dien je je schoenen uit te doen en krijg je slippers van het hotel. Je moet je inschrijven met naam en adres en daarna wordt je naar je kamer gebracht. In de kamer doe je je slippers weer uit en loop je op je sokken op de tatami-vloer (alleen als je naar de WC gaat doe je weer aparte WC-slippers aan natuurlijk). Tatami vloeren zijn gevlochten stromatten. Op de grond liggen een paar kussens en staat een laag tafeltje. Al naar gelang de stijl en luxe wordt je voorzien van thee door een dame op haar knieën al of niet in kimono, of moet je dat zelf verzorgen. Daarna kan je (hoeft niet) een bad nemen in het gezamenlijke bad (voor mannen en vrouwen gescheiden, maar het kan ook gezamenlijk zijn), of in een privé bad.
Het bad is een ritueel apart. Je zit naast elkaar op een krukje voor een spiegel met een bakje en een douche. Je gaat je eerst grondig afspoelen met water en dan in het bad. Wanneer je dan wat bent opgewarmd ga je je grondig wassen met water en zeep en vooral goed afspoelen. Sommige mannen gaan zich ook uitvoerig scheren. Daarna ga je weer in de grote gezamenlijke badkuip. Gewoon gezellig zitten kletsen (in water van ongeveer 42 graden) tot je het gevoel hebt dat je koortsdromen krijgt, dan ga je een treetje hoger zitten of op de rand, tot je denk dat je het weer aankan. Iedereen doet mee. En de Japanners doen er alles aan om er achter te komen waar je vandaan komt en waarom je in Japan bent, enz. dus heel gezellig. Je gaat naar het bad in een Yukata dat is een lange katoenen jas met een sjerp dicht gemaakt. Rechts over links, want links over rechts wordt alleen gedaan als je dood bent!! Iedere Ryokan heeft zijn eigen ontwerp Yukata, maar ze zijn wel allemaal wit met blauw. Over de Yukata kan je een jasje aantrekken met hele wijde mouwen die ook dienst doen als opbergplaats. Mouwzakken dus. In dit tenue kan je de hele verder avond rond blijven lopen in het hotel en is iedereen dus hetzelfde gekleed. Verder is het verblijf in een ryokan net als klein-kamperen. Je slaap op de grond je eet op de grond je zit op de grond (ook als je TV kijkt). En we waren nu juist van het klein-kamperen afgestapt vanwege knieklachten van Elly!! Maar we hoeven verder niets te doen, dus valt het allemaal reuze mee. De matrassen zijn comfortabel (behalve in de tempel) dik en de dekbeden zijn licht luchtig en warm. Overigens gaat het vrij redelijk met Elly haar knieën, ze heeft natuurlijk wel pijn, maar dragelijk. We hebben voor speciale gevallen wat extra sterke pijnstillers mee gekregen, die heel goed helpen. Helaas zijn die op en moeten we op zoek naar een apotheek.

Maaltijden.
Het eten in Japan is met niets te vergelijken. We hebben in Nederland wel eens Japans gegeten, zoals teppan-yaki en sushi’s. Sushi’s eten we hier dan ook geregeld. Ze zijn hier te koop als lunchpakketjes en kosten ongeveer 3 tot 4 euro. Teppan-yaki hebben we nog niet gevonden en Japanners kijken je wat meewarig aan als je er naar vraagt en verwijzen je dan naar een in hun ogen echt Japans eetgebeuren zoals sukiaki, tempura of shabushabu en nog zo’n 10 of 12 andere variaties. Het Japans ontbijt bestaat uit diverse soorten ingelegde (gezouten) groenten, gerookte of gebakken vis, stukjes omelet, verse fijngesneden groenten en boontjes en diverse kleine hapjes van onbekende samenstelling en herkomst. Een grote bak rijst, groene thee, en gedroogde zeewier blaadjes en misu-soep en niet te vergeten de eetstokjes. Gezond en na even wennen nog lekker ook.
Het uitgebreide Ryokan diner laten we verder aan de fantasie over en komt misschien later nog eens aan de orde.
De foto’s geven wat sfeerbeelden weer.
Yukie is een bekende Japanse documentaire maakster die we in een klein stadje tegenkwamen met haar cameraman. We raakten in gesprek en ze vroeg of ze ons mocht interviewen over onze reis ervaringen in Japan.
Het wordt niet in Nederland uitgezonden!!