Midden in de dessert van Australië.
Door: Elly en Hans
Blijf op de hoogte en volg Elly en Hans
10 Februari 2007 | Australië, Alice Springs
We zitten nu (6 februari) midden in de dessert van Australië.
Kulgera, is één van de stopplaatsen langs de Stuart Highway. Ongeveer 250 km van Alice Springs en 300 km van Ayers Rock, de grote rode berg in het midden van Australë. We hebben tot nu toe een geweldige reis gehad.
Eerst langs de zuidkust van Melbourne naar Adelaide en vandaar naar Port Augusta. De Zuidkust is heel mooi en ruig. We volgen de Great Ocean Highway, met prachtige vergezichten en steile rotsen. We vinden een camping in een natuurpark, met heel veel Koala’s. Boven onze camper zitten er twee hoog in de boom en verder om ons heen zien we verschillende koala’s in de bomen. Ze zitten en slapen, maar we hebben nu wel de gelegenheid om ze in de vrije natuur te zien. Zo af en toe komt er één in beweging en gaat wat blaadjes eten, of zich even krabben. We zien ook een koala die in zijn slaap bijna uit de boom valt en wakker schrikt en zich net weer vast kan grijpen. We horen later dat het meer gebeurt en dat koala’s inderdaad uit de boom kunnen vallen.
Het toeristenpunt bij uitstek is het uitzichtpunt op De Twaalf Apostelen. Dit zijn (waren) twaalf grote rotspunten in zee, maar dat zijn er nu nog maar negen omdat enige jaren geleden bij een grote storm 3 “apostelen” zijn weggespoeld. De resten zijn nog wel zichtbaar bij laag water. Om er zeker van te zijn dat het er nog maar negen zijn, maken we een helikopter vlucht van een half uur over het gebied. We weten het nu zeker, er zijn er nog maar negen en we hebben de drie resten ook gezien. Een geweldige ervaring zo’n helikopter. Heel anders dan met zo’n groot verkeersvliegtuig. Je kunt gewoon even boven een mooi punt stil blijven hangen en dan weer verder vliegen.
Op onze tocht bezoeken we verder een verlaten kopermijn en een soort particulier openluchtmuseum.
De reis gaat verder naar Adelaide. We vinden een campingplaats vlak bij het centrum en staan naast een Toyota Landcruiser met een Nederlands nummerbord. We maken kennis met een Nederlands echtpaar, Gerrit en Ria, dat al vier jaar op wereldreis is. Gewoon met een omgebouwde Toyota Landcruiser door Europa, Afrika, het midden oosten, Iran, China en Zuidoost Azië en uiteindelijk in Australië. Huis en haard verkocht en waar nodig de auto op de boot mee. Wel iets anders dan de luxe reis die wij maken. We trekken een paar dagen met elkaar op, heel gezellig. Maar we bezoeken ook Adelaide. Adelaide is een gezellige en groene stad. Niet zo massaal als Sydney en Melbourne.
Van Adelaide trekken we verder naar Port Augusta, door het binnenland met veel wijngaarden. Je kunt je hier voorstellen dat je door het wijngebied van de Moezel of door de wijngebieden van Frankrijk rijdt. Mooie weggetjes en verrassende natuur. En het Australische stadje Hahndorf zou ook aan de Moezel niet misstaan.
In Port Augusta blijven we twee nachten aan de baai. Even rust en de omgeving bekijken. Dat laatste is niet veel, dus blijven op de camping en zwemmen we veel. Wel zien we een paar keer dolfijnen, die scholen vissen de baai indrijven en dan gezamenlijk vis eten natuurlijk.
Het is inmiddels zo’n 40 graden en we moeten het binnenland nog in. Hoewel de diverse Australiërs zeggen dat Port Augusta al binnenlandse temperaturen heeft. In ieder geval zijn we blij met onze airconditioning, die de camper op zo’n 25 graden houdt.
Dan het binnenland in, door de dessert naar het centrum van Australië. We moeten genoeg water mee hebben en een volle dieseltank. We gaan niet buiten de hoofdweg, dus het zal voor ons wel meevallen, maar voor de echte vierwiel aangedreven auto’s die de “mudroads” (onverharde wegen) volgen is een extra veiligheidspakket een noodzaak, zoals een satelliet telefoon en een noodzender, die het mogelijk maakt om je terug te vinden. Op onze route is echter om de 300 tot 400 km een roadhouse, met tankstation, hotelletje, winkeltje en campingplaats. Wij gaan in ieder geval op weg met een volle watertank (150 liter) en een volle dieseltank, goed voor ruim 800 kilometer.
Onze volgende stop is Coober Pedy een opaalmijn stadje. Onderweg doen we nog wel Woomera aan, dit is het Australische centrum voor raket proeven, maar het stadje lijkt volledig uitgestorven. Er staan wel diverse raketopstellingen en oude legervliegtuigen, maar het museum is gesloten. Eén dag in de week open staat er op een bordje, maar er staat niet bij welke dag. Dan maar naar Coober Pedy dit is een ervaring op zich. 80% van de inwoners leeft in de rotsen. Er zijn complete woningen in uitgehakt, evenals kerken en hotels. Er wordt nog steeds naar opalen gezocht. Opaal is een zeldzame samenstelling van silicaatkorrels van verschillende grote, die door de druk van de aardlagen hun specifieke eigenschap hebben gekregen, namelijk invallend licht terugkaatsen in een specifieke kleur. Er is wit opaal, dat is niets waard. Hoe meer kleuren hoe hoger de waarde. Zo zagen wij stenen van meer dan €100.000. Soms kan een vondst een paar miljoen Euro opleveren. De mijnbouw wordt uitsluitend door individuele mijnwerkers uitgevoerd, die werken in groepjes van twee of drie. Er wordt een claim gekocht van de Australische regering voor AU$ 47,35 en dan mag je waar je maar wilt en stukje grond afpalen van 50 x 100 meter (drie maanden geldig), wanneer blijkt (door grondboringen) dat het niets is zoek je een ander stukje dat nog vrij is. Je ziet rond Coober Pedy dan ook overal kleine en grote heuvels. De kleine heuvels zijn plekken waar niets is gevonden, en de grote heuvels zijn vindplaatsen. Het zijn echte gelukzoekers, want sommige mijnwerkers vinden jaren niets en soms wordt er iemand door één vondst miljonair. Onze ginds was op 5 cm na miljonair, maar omdat hij en zijn maat al maanden niets hadden gevonden zijn ze er mee gestopt op die plaats. Twee dagen later vond een andere mijnwerker, die in hun oude mijn verder was gegaan, een opaal van meer dan € 1miljoen. Onze gids is er toen helemaal mee gestopt en gids en chauffeur geworden.
Verder is de dessert een prachtig gebied, veel afwisselender dan we hadden durven dromen. Prachtige vergezichten, soms bijna geen begroeiing en dan weer allerlei boompjes en struiken op donkerrode aarde. Ook de bergen en heuvels hebben de mooiste kleurschakeringen.
En dan nu Kulgera, een stopplaats met campingplaats met elektra en water, een soort winkeltje benzine en dieselpomp en dat is het. Maar voor ons voor één nacht meer dan voldoende.
Dit was het, de foto’s vertellen de rest.
PS.
Willen Jan & Coby de Jong hun e-mailadres even doorgeven? Dan kunnen we de foto's van zus Tinie opsturen. We hebben waarschijnliojk nog een oud adres met @wish.nl.
Kulgera, is één van de stopplaatsen langs de Stuart Highway. Ongeveer 250 km van Alice Springs en 300 km van Ayers Rock, de grote rode berg in het midden van Australë. We hebben tot nu toe een geweldige reis gehad.
Eerst langs de zuidkust van Melbourne naar Adelaide en vandaar naar Port Augusta. De Zuidkust is heel mooi en ruig. We volgen de Great Ocean Highway, met prachtige vergezichten en steile rotsen. We vinden een camping in een natuurpark, met heel veel Koala’s. Boven onze camper zitten er twee hoog in de boom en verder om ons heen zien we verschillende koala’s in de bomen. Ze zitten en slapen, maar we hebben nu wel de gelegenheid om ze in de vrije natuur te zien. Zo af en toe komt er één in beweging en gaat wat blaadjes eten, of zich even krabben. We zien ook een koala die in zijn slaap bijna uit de boom valt en wakker schrikt en zich net weer vast kan grijpen. We horen later dat het meer gebeurt en dat koala’s inderdaad uit de boom kunnen vallen.
Het toeristenpunt bij uitstek is het uitzichtpunt op De Twaalf Apostelen. Dit zijn (waren) twaalf grote rotspunten in zee, maar dat zijn er nu nog maar negen omdat enige jaren geleden bij een grote storm 3 “apostelen” zijn weggespoeld. De resten zijn nog wel zichtbaar bij laag water. Om er zeker van te zijn dat het er nog maar negen zijn, maken we een helikopter vlucht van een half uur over het gebied. We weten het nu zeker, er zijn er nog maar negen en we hebben de drie resten ook gezien. Een geweldige ervaring zo’n helikopter. Heel anders dan met zo’n groot verkeersvliegtuig. Je kunt gewoon even boven een mooi punt stil blijven hangen en dan weer verder vliegen.
Op onze tocht bezoeken we verder een verlaten kopermijn en een soort particulier openluchtmuseum.
De reis gaat verder naar Adelaide. We vinden een campingplaats vlak bij het centrum en staan naast een Toyota Landcruiser met een Nederlands nummerbord. We maken kennis met een Nederlands echtpaar, Gerrit en Ria, dat al vier jaar op wereldreis is. Gewoon met een omgebouwde Toyota Landcruiser door Europa, Afrika, het midden oosten, Iran, China en Zuidoost Azië en uiteindelijk in Australië. Huis en haard verkocht en waar nodig de auto op de boot mee. Wel iets anders dan de luxe reis die wij maken. We trekken een paar dagen met elkaar op, heel gezellig. Maar we bezoeken ook Adelaide. Adelaide is een gezellige en groene stad. Niet zo massaal als Sydney en Melbourne.
Van Adelaide trekken we verder naar Port Augusta, door het binnenland met veel wijngaarden. Je kunt je hier voorstellen dat je door het wijngebied van de Moezel of door de wijngebieden van Frankrijk rijdt. Mooie weggetjes en verrassende natuur. En het Australische stadje Hahndorf zou ook aan de Moezel niet misstaan.
In Port Augusta blijven we twee nachten aan de baai. Even rust en de omgeving bekijken. Dat laatste is niet veel, dus blijven op de camping en zwemmen we veel. Wel zien we een paar keer dolfijnen, die scholen vissen de baai indrijven en dan gezamenlijk vis eten natuurlijk.
Het is inmiddels zo’n 40 graden en we moeten het binnenland nog in. Hoewel de diverse Australiërs zeggen dat Port Augusta al binnenlandse temperaturen heeft. In ieder geval zijn we blij met onze airconditioning, die de camper op zo’n 25 graden houdt.
Dan het binnenland in, door de dessert naar het centrum van Australië. We moeten genoeg water mee hebben en een volle dieseltank. We gaan niet buiten de hoofdweg, dus het zal voor ons wel meevallen, maar voor de echte vierwiel aangedreven auto’s die de “mudroads” (onverharde wegen) volgen is een extra veiligheidspakket een noodzaak, zoals een satelliet telefoon en een noodzender, die het mogelijk maakt om je terug te vinden. Op onze route is echter om de 300 tot 400 km een roadhouse, met tankstation, hotelletje, winkeltje en campingplaats. Wij gaan in ieder geval op weg met een volle watertank (150 liter) en een volle dieseltank, goed voor ruim 800 kilometer.
Onze volgende stop is Coober Pedy een opaalmijn stadje. Onderweg doen we nog wel Woomera aan, dit is het Australische centrum voor raket proeven, maar het stadje lijkt volledig uitgestorven. Er staan wel diverse raketopstellingen en oude legervliegtuigen, maar het museum is gesloten. Eén dag in de week open staat er op een bordje, maar er staat niet bij welke dag. Dan maar naar Coober Pedy dit is een ervaring op zich. 80% van de inwoners leeft in de rotsen. Er zijn complete woningen in uitgehakt, evenals kerken en hotels. Er wordt nog steeds naar opalen gezocht. Opaal is een zeldzame samenstelling van silicaatkorrels van verschillende grote, die door de druk van de aardlagen hun specifieke eigenschap hebben gekregen, namelijk invallend licht terugkaatsen in een specifieke kleur. Er is wit opaal, dat is niets waard. Hoe meer kleuren hoe hoger de waarde. Zo zagen wij stenen van meer dan €100.000. Soms kan een vondst een paar miljoen Euro opleveren. De mijnbouw wordt uitsluitend door individuele mijnwerkers uitgevoerd, die werken in groepjes van twee of drie. Er wordt een claim gekocht van de Australische regering voor AU$ 47,35 en dan mag je waar je maar wilt en stukje grond afpalen van 50 x 100 meter (drie maanden geldig), wanneer blijkt (door grondboringen) dat het niets is zoek je een ander stukje dat nog vrij is. Je ziet rond Coober Pedy dan ook overal kleine en grote heuvels. De kleine heuvels zijn plekken waar niets is gevonden, en de grote heuvels zijn vindplaatsen. Het zijn echte gelukzoekers, want sommige mijnwerkers vinden jaren niets en soms wordt er iemand door één vondst miljonair. Onze ginds was op 5 cm na miljonair, maar omdat hij en zijn maat al maanden niets hadden gevonden zijn ze er mee gestopt op die plaats. Twee dagen later vond een andere mijnwerker, die in hun oude mijn verder was gegaan, een opaal van meer dan € 1miljoen. Onze gids is er toen helemaal mee gestopt en gids en chauffeur geworden.
Verder is de dessert een prachtig gebied, veel afwisselender dan we hadden durven dromen. Prachtige vergezichten, soms bijna geen begroeiing en dan weer allerlei boompjes en struiken op donkerrode aarde. Ook de bergen en heuvels hebben de mooiste kleurschakeringen.
En dan nu Kulgera, een stopplaats met campingplaats met elektra en water, een soort winkeltje benzine en dieselpomp en dat is het. Maar voor ons voor één nacht meer dan voldoende.
Dit was het, de foto’s vertellen de rest.
PS.
Willen Jan & Coby de Jong hun e-mailadres even doorgeven? Dan kunnen we de foto's van zus Tinie opsturen. We hebben waarschijnliojk nog een oud adres met @wish.nl.
-
10 Februari 2007 - 15:02
Monique:
Ola Hollanderkes,
Jullie hebben het nog steeds naar jullie zin,en wij zijn juist thuis van Cuba,die 14 dagen daar hebben we genoten,veel rond getoerd en bezocht,vriendelijk volk en prachtig weer,tot later knuffel,Monique -
10 Februari 2007 - 16:20
Nico & Nel:
Vanuit een koud en regenachtig Arnhem willen wij jullie weer even groeten. Door het beeldende relaas (je schrijft op een boeiende manier, Hans) volgen we jullie op de voet en alsof wij erbij zijn. Een goede reis verder! -
11 Februari 2007 - 12:09
Olga En Ap:
Hebben jullie ook weeralarm? Wij altijd op donderdag. Wij zeggen dan tegen elkaar:"Weer alarm" 3 cm. SNEEUW, de NS laat minder treinen rijden, om meer tijd te krijgen om de andere treinen op tijd te laten rijden.Zie jullie e-mail. Goeie reis verder. -
14 Februari 2007 - 12:33
Arie&Wieneke:
Dag Hans en Elly,
Weer een flink verslag van jullie wereldreis!Fijn om dit te lezen!Het doet ons herinneren aan Ton en Els onze vrienden die op zoek gingen naar opaal en met mooie stenen thuis kwamen!
Maar helaas Ton is niet meer.
Zo is ook het zilver smeden en edelstenen slijpen op een laag pitje gezet! Maar de tijd wordt nu met andere dingen ingevuld. Toch zie ik mezelf al op mijn knieen zitten en al hakkend op zoek naar dat mooie opaal!
Dit roept het reisverslag van jullie, met de prachtige foto's in ieder geval op!
We hopen voor jullie op een voorspoedige reis!
Van Harte Gegroet,
Arie&Wieneke
14-02-2007
13:33 uur -
14 Februari 2007 - 18:33
Jan De Jong:
dat is harstikke leuk Ons het e-mailadres is:
jcldejong@wish.nl
groetjes, Jan en Coby
-
20 Februari 2007 - 17:59
Nel Petiet:
jullie moeten de groeten hebben van Plonie. Onno en ik waren daar zondag j.l.
Ik denk dat jullie veel vanuit de camper hebben gezien i.p.v. buiten. Wat een hitte.
Groeten van Onno en Nel -
20 Februari 2007 - 20:13
Johan En Gieneke:
Hallo Elly en Hans, Wat een geweldige ervaringen doen jullie op. Prachtige foto's. Fijn dat het zo goed met jullie gaat.Wij wensen jullie vanuit een
Waskupenstad",(het is hier Carnaval) de hartelijke groeten en nog heelveel reisplezier. Alaaf!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
