In Tropisch Australië
Door: Elly en Hans
Blijf op de hoogte en volg Elly en Hans
23 Februari 2007 | Australië, Darwin
We zijn de steenbokskeerkring overgestoken. Dat wil zeggen , we zitten nu in het tropische deel van Australië, onderweg naar Darwin.
We zijn eerst zoals we al lang van plan waren, naar Ayres Rock gereisd. Ayers Rock heet nu officieel Uluru, zoals deze door de Aboriginals wordt genoemd.
Sinds 1974 is er een overeenkomst met de oorspronkelijke bevolking waarin hun rechten op eigen grondgebieden wordt erkend en is vastgelegd. Uluru ligt midden in Aboriginal gebied en wordt als een heilige plaats beschouwd. Niet dat het help , want het beklimmen van de berg wordt gezien als iets wat je niet doet, maar, dit wordt toch door veel toeristen genegeerd.
Uluru is een grote monoliet van 400 meter hoog. Je kunt er omheen rijden en er is een wandelpand langs.
Er is ook een cultureel centrum gevestigd. Toen wij hier waren in 2000, hadden we nauwelijks de tijd om hier even rond te lopen, dus zijn we hier nu een hele ochtend gebleven.
De Aboriginalcultuur is meer dan 40.000 jaar oud. Deze oorspronkelijke bevolkingsgroep van Australië heeft in die tijd van volkomen afzondering van de rest van de wereld een eigen cultuur gevormd. Door de Europeanen, met name de Engelsen en later door de Europese Australiërs, is deze cultuur uitsluitend als primitief, achterlijk en lastig beschouwd. De Aboriginals, daarentegen hadden last van de kolonialisten, die met hun vee en ontginningen, hun jachtgebieden en voedselbronnen verstoorden. Dus werden “lastige inboorlingen” gevangen gezet, verplicht om zich te bekeren, of nog simpeler, gewoon dood geschoten.
In 1964 is nog de laatste “afschotvergunning voor inboorlingen” afgegeven.
Nu echter is er een duidelijke kentering en worden de oorspronkelijke bewoners zo veel als mogelijk in hun rechten erkend. Er is echter een groot probleem, door duizenden jaren van isolatie, kunnen ze absoluut niet tegen alcohol. Net als andere natuurvolkeren, zoals de Indianen, Eskimo’s en sommige Aziatische bevolkingsgroepen, missen ze de twee soorten enzymen die de alcohol moet afbreken. Het resultaat is ze worden snel dronken en blijven lang dronken en zijn na een eerste kennismaking met de alcohol, vrijwel direct verslaafd.
De eigen bevolking probeert dit wel te voorkomen, maar er zijn altijd leden van de groep die buiten de boot vallen en een negatief straatbeeld vormen in de grotere plaatsen, waar ze zich ophouden rond de dranken winkels. De gezonde en tegenwoordig goed opgeleide Aboriginals zijn echter zeer creatief en wonen in aparte niet voor blanke toegankelijke gemeenschappen, waar hun eigen cultuur wordt bewaard en wordt getracht deze te combineren met de “westerse” waarden en normen. Een moeilijke taak, lijkt ons.
Bij Uluru ligt de Katjatjuta, of de Olga’s. Dit is een verzameling van Rode bergen met kloven, heel imposant.
Verder is onze tocht vol verrassende elementen, zoals de termieten heuvels in verschillende stadia van ontwikkeling, kleintjes en heel groten (zie de foto’s). We zien niet veel levende kangoeroes in het wild, maar wel doden langs de kant van de weg. Wel moeten we een keer stoppen voor vijf wilde kamelen (er zijn ongeveer ½ miljoen wilde kamelen in Australië) en overstekende koeien. ’s Avonds en ’s nachts gaan de kangoeroes op pad en steken zonder uit te kijken de snelwegen over. Gelukkig hoeven wij niet ’s nachts te rijden. Alhoewel, we hebben één dag oponthoud, bij een Roadhous. Er is een paar dagen tevoren op onze weg naar het Noorden een Roadtrain omgevallen met een lading cyanide. Dat spul is vrij giftig, dus moet de weg en de omgeving worden schoongemaakt. We moeten wachten tot het donker is, dan wordt de weg voor een deel vrijgegeven en mag het verkeer er heel langzaam over één rijbaan langs. Dus toch ’s nacht rijden, maar wel in een lange colonne van auto’s in alle soorten en maten. Waarschijnlijk door deze drukte zien we gelukkig geen kangoeroes of andere beesten voor onze camper en komen we rond en uur of tien op onze volgende stopplaats aan. Hier blijven we tot de volgende ochtend, om door te reizen naar Darwin. Darwin aan de zee en staat bekend om zijn hete klimaat en hoge vochtigheidsgraad.
Het is er als wij aankomen rond 39 graden en de relatieve vochtigheidsgraad is ongeveer 90%.
De (ex)collega’s van AGW kunnen misschien even uitrekenen hoe de gevoelstemperatuur dan is, zonder wind. De mensen hier werken gewoon, ook buiten., maar voor ons is een bezoek aan de winkelcentra elke keer toch weer een verademing. Veel zwemmen is ook een oplossing. De campings hier zijn fantastisch uitgerust, met mooie bomen, zwembad en openlucht barbecue’s.
We hebben besloten om niet terug te gaan door de desert, maar via de Noordelijke en Westelijke route , Langs de Westkust, naar Perth te gaan. Het is wel het natte seizoen, maar iedereen hier klaagt dat het zo droog is, dus durven we dat wel aan. In het natte seizoen kan de weg op sommige plaatsen tot wel 2 meter onder water komen te staan en moet je wachten tot je er weer door kan en dat kan dagen duren. Wij hopen het beste en nemen de gok en gaan op weg naar Broome aan de westkust. Tot dan!!
We zijn eerst zoals we al lang van plan waren, naar Ayres Rock gereisd. Ayers Rock heet nu officieel Uluru, zoals deze door de Aboriginals wordt genoemd.
Sinds 1974 is er een overeenkomst met de oorspronkelijke bevolking waarin hun rechten op eigen grondgebieden wordt erkend en is vastgelegd. Uluru ligt midden in Aboriginal gebied en wordt als een heilige plaats beschouwd. Niet dat het help , want het beklimmen van de berg wordt gezien als iets wat je niet doet, maar, dit wordt toch door veel toeristen genegeerd.
Uluru is een grote monoliet van 400 meter hoog. Je kunt er omheen rijden en er is een wandelpand langs.
Er is ook een cultureel centrum gevestigd. Toen wij hier waren in 2000, hadden we nauwelijks de tijd om hier even rond te lopen, dus zijn we hier nu een hele ochtend gebleven.
De Aboriginalcultuur is meer dan 40.000 jaar oud. Deze oorspronkelijke bevolkingsgroep van Australië heeft in die tijd van volkomen afzondering van de rest van de wereld een eigen cultuur gevormd. Door de Europeanen, met name de Engelsen en later door de Europese Australiërs, is deze cultuur uitsluitend als primitief, achterlijk en lastig beschouwd. De Aboriginals, daarentegen hadden last van de kolonialisten, die met hun vee en ontginningen, hun jachtgebieden en voedselbronnen verstoorden. Dus werden “lastige inboorlingen” gevangen gezet, verplicht om zich te bekeren, of nog simpeler, gewoon dood geschoten.
In 1964 is nog de laatste “afschotvergunning voor inboorlingen” afgegeven.
Nu echter is er een duidelijke kentering en worden de oorspronkelijke bewoners zo veel als mogelijk in hun rechten erkend. Er is echter een groot probleem, door duizenden jaren van isolatie, kunnen ze absoluut niet tegen alcohol. Net als andere natuurvolkeren, zoals de Indianen, Eskimo’s en sommige Aziatische bevolkingsgroepen, missen ze de twee soorten enzymen die de alcohol moet afbreken. Het resultaat is ze worden snel dronken en blijven lang dronken en zijn na een eerste kennismaking met de alcohol, vrijwel direct verslaafd.
De eigen bevolking probeert dit wel te voorkomen, maar er zijn altijd leden van de groep die buiten de boot vallen en een negatief straatbeeld vormen in de grotere plaatsen, waar ze zich ophouden rond de dranken winkels. De gezonde en tegenwoordig goed opgeleide Aboriginals zijn echter zeer creatief en wonen in aparte niet voor blanke toegankelijke gemeenschappen, waar hun eigen cultuur wordt bewaard en wordt getracht deze te combineren met de “westerse” waarden en normen. Een moeilijke taak, lijkt ons.
Bij Uluru ligt de Katjatjuta, of de Olga’s. Dit is een verzameling van Rode bergen met kloven, heel imposant.
Verder is onze tocht vol verrassende elementen, zoals de termieten heuvels in verschillende stadia van ontwikkeling, kleintjes en heel groten (zie de foto’s). We zien niet veel levende kangoeroes in het wild, maar wel doden langs de kant van de weg. Wel moeten we een keer stoppen voor vijf wilde kamelen (er zijn ongeveer ½ miljoen wilde kamelen in Australië) en overstekende koeien. ’s Avonds en ’s nachts gaan de kangoeroes op pad en steken zonder uit te kijken de snelwegen over. Gelukkig hoeven wij niet ’s nachts te rijden. Alhoewel, we hebben één dag oponthoud, bij een Roadhous. Er is een paar dagen tevoren op onze weg naar het Noorden een Roadtrain omgevallen met een lading cyanide. Dat spul is vrij giftig, dus moet de weg en de omgeving worden schoongemaakt. We moeten wachten tot het donker is, dan wordt de weg voor een deel vrijgegeven en mag het verkeer er heel langzaam over één rijbaan langs. Dus toch ’s nacht rijden, maar wel in een lange colonne van auto’s in alle soorten en maten. Waarschijnlijk door deze drukte zien we gelukkig geen kangoeroes of andere beesten voor onze camper en komen we rond en uur of tien op onze volgende stopplaats aan. Hier blijven we tot de volgende ochtend, om door te reizen naar Darwin. Darwin aan de zee en staat bekend om zijn hete klimaat en hoge vochtigheidsgraad.
Het is er als wij aankomen rond 39 graden en de relatieve vochtigheidsgraad is ongeveer 90%.
De (ex)collega’s van AGW kunnen misschien even uitrekenen hoe de gevoelstemperatuur dan is, zonder wind. De mensen hier werken gewoon, ook buiten., maar voor ons is een bezoek aan de winkelcentra elke keer toch weer een verademing. Veel zwemmen is ook een oplossing. De campings hier zijn fantastisch uitgerust, met mooie bomen, zwembad en openlucht barbecue’s.
We hebben besloten om niet terug te gaan door de desert, maar via de Noordelijke en Westelijke route , Langs de Westkust, naar Perth te gaan. Het is wel het natte seizoen, maar iedereen hier klaagt dat het zo droog is, dus durven we dat wel aan. In het natte seizoen kan de weg op sommige plaatsen tot wel 2 meter onder water komen te staan en moet je wachten tot je er weer door kan en dat kan dagen duren. Wij hopen het beste en nemen de gok en gaan op weg naar Broome aan de westkust. Tot dan!!
-
23 Februari 2007 - 14:19
Albert En Hilde:
We hebben al heel lang niets van ons laten horen, omdat we blijkbaar uit het automatische meldingssysteem waren gehaald. Gelukkig had ik nog een oud bericht, zodat we ons weer hebben kunnen aanmelden, en ook jullie latere berichten nog hebben kunnen lezen. We vinden het steeds weer heel boeiend om jullie belevenissen te volgen en bekijken de foto's met heel veel genoegen. -
24 Februari 2007 - 13:37
Richard&Dittie:
Dag Hans en Elly, wat is het toch geweldig om een beetje met jullie mee te reizen en wat maken jullie veel mee! Australie staat wel op ons reis verlanglijstje, maar eerst China in september. Dan zien we wel weer.
Veel groetjes,
Richard en Dittie -
25 Februari 2007 - 12:21
Nico & Nel:
Vanuit een zacht en regenachtig Arnhems klimaat groeten wij jullie hartelijk! Fijn dat jullie nog steeds genieten, nu vooral van de mooie natuur. Wij blijven jullie volgen! -
25 Februari 2007 - 13:39
Bert Van Kempen:
Beste Elly en Hans. Bedankt voor het mailtje. Bij Probus worden jullie belevenissen met belangstelling gevolgd. Iedere bijeenkomst wordt er verslag gedaan. We zien uit naar jullie terugkomst. Bedankt voor de leuke verslagen en de prachtige foto's. Veel plezier nog. Groeten van alle Probusleden. -
25 Februari 2007 - 15:40
A En O:
Bedankt voor de mail, ik mis niks hoor, maar wel leuk dat ik niet onbekend ben in de desert. Onze reis is nu def. geplant(d). We zijn 13/14 mei terug, dus op tijd voor je uitgest. xxxxxxx jaardag. Groetjes en de regen valt hier in niet op jullie N-W route!
-
26 Februari 2007 - 10:23
Kitty Meulenbeld:
Dag Hans en Elly,
Wat is het leuk om al jullie interessante verhalen te lezen. En als de (ex)medewerkers van AGW verhit gaan rekenen, weten zij dan misschien ook wel, dat jij al sinds januari 1967,dus een fors jubileumjaar al in het vak zit? Proficiat nogmaals, en geniet maar lekker verder! groet Kitty -
26 Februari 2007 - 16:24
Klaas:
Beste wereldreizigers,
Ik zie dat julie je nog steeds uitstekend vermaken in Australïë; een mooie omgeving die mij ook wel zou bekoren: warm en ruig. Een af en toe ook nog een zeilboot! Hier is het nat en grauw; anders dan vorige week: toen was ik een paar dagen in Dubai!
Stuur het mooie weer eens even deze kant op! -
27 Februari 2007 - 20:15
Martijn:
zielig van de kangaroe en zielig van de vogels in het boek leuk verjaardags kado bedankt heel erg bedankt. veel plezier verder groetjes martijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
