Onthaal bij de Shankaracharia

Waar waren we ook al weer gebleven, om met Geert Mak te spreken. Oh, ja naar Raipur met de trein. Maar eerst nog even een terugblik naar ons verblijf in het ressort. We hebben daar een leuke dansavond meegemaakt, door een traditionele dansgroep van kinderen uit een dorpje in de buurt. Het zijn traditioneel jongens die als meisje worden aangekleed en dan zeer spectaculaire en acrobatische dansen uitvoeren. Zeer indrukwekkend allemaal. Achteraf bleken er van de 6 dansers er toch twee meisjes tussen te zitten.
In het ressort hebben we ook nog kennis gemaakt met een aantal gasten, o.a. een Sikh echtpaar. Het is toch interessant om te horen hoe en wat een Sikh nu eigenlijk is. Ze zeggen zelf dat het geen religie is maar een manier van leven die eeuwen terug gaat. Een Sikh moet aan 5 basis voorwaarden voldoen: geen haren knippen, altijd een kam bij je hebben, altijd ondergoed dragen, een speciale band om je rechter pols, en een strijdmes dragen. Dat laatste is echter omdat de tijden zijn veranderd niet meer nodig. Daarnaast zijn er nog een aantal andere voorschriften, waar de meeste Sikhs zich aan houden. De voorschriften zijn voor mannen en vrouwen gelijk. De Sikhs zijn van oorsprong strijders (ook de vrouwen), die eeuwen geleden op zich hebben genomen om zich tegen de oprukkende Islam te verdedigen. Ze mogen alleen doden wanneer ze worden aangevallen en mogen geen veroveringsoorlogen voeren, maar alleen hun eigen woongebied verdedigen.
Verder hebben we nog andere leuke ontmoetingen gehad en hebben we zelf ook nog gedanst op een dansavond van een congresgroep.
Ja en dan nu naar Raipur, met de nachttrein. We moesten echter door naar Durg een station verder, want dan was het gemakkelijker om in Bihail te komen, waar de Shankarâcharia was. De treinreis duurde 18 uur (over 600 km), maar we hadden, een voor Indiase begrippen vrij luxe slaapcoupe, met airconditioning, een laken, deken en kussen. We zijn vroeg gaan slapen en we hebben vrij lang kunnen slapen. De exprestrein stopt onderweg regelmatig en rijdt niet hard zodat het al met al vrij comfortabel was. Onderweg kwamen we in contact met medereizigers die ook onderweg waren naar de Shankarâcharia. In Durg werden op het station opgewacht en werden we naar de klaarstaande auto’s gebracht met een officiële standaard van de Shankarâcharia. Wij werden eerst afgezet bij een hotel waar een suite voor ons was gereserveerd. Wij dachten al, toe maar, wij rijke westerlingen moeten dat kunnen betalen. In ieder geval konden we ons opfrissen en omkleden. Daarna werden we weer met een officiële auto gebracht naar het complex waar een conferentie werd gehouden onder leiding van de Shankarâcharia. We werden uitermate vriendelijk ontvangen en overal heen begeleid. Daarna hebben de bijeenkomsten bijgewoond, gegeten op traditionele wijze en met de Shankarâcharia gesproken. Ik heb diverse vragen gesteld en een aantal gunsten gevraagd, die allemaal positief werden beantwoord. Kortom we zijn niet ontvangen maar onthaald. Een geweldige ervaring.
De volgende ochtend weer terug naar Puri maar met het vliegtuig ( 1uur vliegen). Toen we in het hotel wilden afrekenen en de taxi naar Raipur wilden bestellen en betalen, bleek alles al geregeld te zijn en betaald, ongelofelijk wat een ontvangst.
Terug in ons ressort was het koffers pakken en afscheid nemen van de hotelstaf en medewerkers. Sommige waren tot tranen geroerd bij het afscheid, wat ons ook niet onberoerd liet. Nu zijn we weer thuis na een voorspoedige thuisreis, maar wat is het hier koud!!
Voorlopig is dit weer ons laatste verhaaltje, maar wie weet komt er wel weer een reis.