Afscheid van Nieuw Zeeland
Door: Elly en Hans
Blijf op de hoogte en volg Elly en Hans
08 April 2007 | ,
We gaan weg uit Nieuw Zeeland en via Santiago in Chili, naar Venezuela.
De laatste week Nieuw Zeeland was ook spectaculair, want we zijn op Whale Watch gegaan.
Na ons avontuur op de gletsjer zijn we verder naar het noorden getrokken en onderweg zo hier en daar gekeken naar nieuwe mooie en soms spectaculaire zaken.
Zo zijn er de pannenkoeken- en rokende of blazende rotsen. De pannenkoeken zijn duidelijk zichtbaar, maar op het moment dat wij er waren was er geen blazen of roken omdat het laag water was en de zee was ook vrij kalm. Maar je kunt je aan de hand van de foto’s wel voorstellen wat er gebeurt wanneer de zee op volle kracht door de gaten in de rotsen blaast. Wij vonden het ook op deze wijze al indrukwekkend.
Verder naar het Noorden kwamen in het plaatsje Picton. Dit is de veerboothaven naar het Noorder eiland. De toegang is een indrukwekkende fjord, die nu eigenlijk geen fjord meer is maar een riviermond tussen de bergen, met diverse inhammen en baaien. De officiële Engelse benaming voor dergelijke gebieden is Sounds en dat heeft niets met klank te maken. In het begin knap verwarrend omdat wij dachten dat er speciale geluiden te horen waren. Er is ook een jachthaven met heel mooie bootjes en er wordt ook veel gezeild. In de Sound is ook een eiland met een vogelreservaat. Je kunt daar naartoe met de postboot, die iedere dag een rondje post, pakjes en passagiers rondbrengt. Wij hebben ons laten afzetten op het vogeleiland. Met veel moeite heeft men het eiland roofdiervrij weten te maken. De oorspronkelijk inheemse vogels van Nieuw Zeeland waren geen roofdieren gewend en hielden op met vliegen en leven op de grond en zijn totaal niet schuw. Met de komst van de Europeanen veranderde alles. Zij importeerden konijnen en die werden een plaag. Om de plaag tegen te gaan importeerden ze Marters en Nertsen en voor de lol ook een paar Opossums uit Australië. Al deze dieren begonnen met het uitroeien van de Nieuw Zeelandse, op de grond levende vogels zoals de Kiwi. Op het vogeleiland wonen nu nog 15 Kiwi’s, maar overal elders worden ze in beschermde omgevingen gekweekt. De opossum is hier inmiddels vogelvrij verklaard. Men heeft er 50 miljoen en het is een ware plaag. We zien ook veel dode Opossums langs de weg. Op het vogeleiland vinden we geen Kiwi’s zij laten zich overdag niet zien. We zien wel een aantal andere zeldzame vogels die inderdaad niet schuw zijn en dicht in de buurt komen. Ook vinden we nog een nest met Blauwe Pinguïns.
Weer richting het Zuiden langs de Oostkust komen we Kaikoura. Dit is de plaats bij uitstek om walvissen te zien. Er worden dagelijks tochten georganiseerd met snelle catamarans, die met behulp van hydrofoons de walvissen opzoeken. Wij boeken ook een tocht voor de volgende ochtend. Bij het boeken staat een waarschuwing voor gevaar voor zeeziekte in verband met verslechtering van het weer. We halen dus bij de apotheek zeeziekte capsules.
De volgende dag is er inderdaad meer wind en we nemen alle twee een uur voor vertrek een capsule in. De catamaran is heel luxe met ruime gemakkelijk fauteuils, alleen ze helpen niet tegen zeeziekte. De boot vaart met een snelheid van ongeveer 45 tot 55 km per uur en springt over de golven. Na ongeveer 15 minuten is Elly al goed ziek en we moeten nog drie uur.
Als we een walvis naderen is Elly te ziek om uit haar stoel te komen en krijgt ze van de stewardess de ene na de andere kotszak en zakdoekjes aangereikt en ziet ze weinig van de walvis. Met mij gaat het tot dan toe nog goed en kan ik mooie foto’s maken van het bovendek. Het is een geweldig gezicht Er zijn dagelijks walvissen voor de kust. Het zijn zogenaamde sperma walwissen. Ze behoren tot de tandwalvissen, zijn ruim 18 meter lang en hebben in hun kop een voorraadje olie van ongeveer 2,5 ton. Ze duiken een paar honderd meter diep en blijven dan ongeveer 45 tot 60 minuten onder water. Daarna hebben ze ongeveer 10 minuten nodig om weer op adem te komen en zijn ze van heel dichtbij te benaderen. Ze accepteren de bezoekers volledig, Ze weten dat de boten er zijn en zullen nooit onder een boot naar boven komen.
De kapitein waarschuwt als de walvis weer gaat duiken. Hij neemt dan een extra grote teug lucht en gaat dan weer onder water. Het laatste en meest spectaculaire is de grote staart die geheel boven water komt. Een overweldigende gebeurtenis. Vooral als je bedenkt dat onze voorouders op deze geweldige dieren jaagden met een roeibootje en een met de hand gegooide harpoen. We hebben het geluk een tweede walvis tegen te komen, maar inmiddels ben ik ook zeeziek. Gelukkig niet zo erg als Elly en kan ik nog wel aan dek om foto’s te maken. Op de terugweg belanden we in een school dolfijnen. Meer dan honderd. Ze springen ver boven het water uit en maken prachtige salto’s hoog in de lucht, soms in groepjes tegelijk. Moeilijk om foto’s van te maken, maar het is me toch gelukt een paar springers in beeld te krijgen.
En nu zitten we op het vliegveld van Christchurch om naar Santiago te vliegen. We gaan eerst naar Auckland en vandaar vliegen we naar Zuid Amerika. De vlucht duurt 11½ uur. We vertrekken zaterdag om 17.00 uur en komen dezelfde zaterdag aan ‘s middags om 13.00 uur ruim een dag winst dus, omdat we datumgrens overgaan.
De volgende weblog is uit Zuid Amerika.
PS, vergeet niet om je aan te melden voor 19 mei, zodat we bijtijds de benodigde hapjes kunnen regelen.
De laatste week Nieuw Zeeland was ook spectaculair, want we zijn op Whale Watch gegaan.
Na ons avontuur op de gletsjer zijn we verder naar het noorden getrokken en onderweg zo hier en daar gekeken naar nieuwe mooie en soms spectaculaire zaken.
Zo zijn er de pannenkoeken- en rokende of blazende rotsen. De pannenkoeken zijn duidelijk zichtbaar, maar op het moment dat wij er waren was er geen blazen of roken omdat het laag water was en de zee was ook vrij kalm. Maar je kunt je aan de hand van de foto’s wel voorstellen wat er gebeurt wanneer de zee op volle kracht door de gaten in de rotsen blaast. Wij vonden het ook op deze wijze al indrukwekkend.
Verder naar het Noorden kwamen in het plaatsje Picton. Dit is de veerboothaven naar het Noorder eiland. De toegang is een indrukwekkende fjord, die nu eigenlijk geen fjord meer is maar een riviermond tussen de bergen, met diverse inhammen en baaien. De officiële Engelse benaming voor dergelijke gebieden is Sounds en dat heeft niets met klank te maken. In het begin knap verwarrend omdat wij dachten dat er speciale geluiden te horen waren. Er is ook een jachthaven met heel mooie bootjes en er wordt ook veel gezeild. In de Sound is ook een eiland met een vogelreservaat. Je kunt daar naartoe met de postboot, die iedere dag een rondje post, pakjes en passagiers rondbrengt. Wij hebben ons laten afzetten op het vogeleiland. Met veel moeite heeft men het eiland roofdiervrij weten te maken. De oorspronkelijk inheemse vogels van Nieuw Zeeland waren geen roofdieren gewend en hielden op met vliegen en leven op de grond en zijn totaal niet schuw. Met de komst van de Europeanen veranderde alles. Zij importeerden konijnen en die werden een plaag. Om de plaag tegen te gaan importeerden ze Marters en Nertsen en voor de lol ook een paar Opossums uit Australië. Al deze dieren begonnen met het uitroeien van de Nieuw Zeelandse, op de grond levende vogels zoals de Kiwi. Op het vogeleiland wonen nu nog 15 Kiwi’s, maar overal elders worden ze in beschermde omgevingen gekweekt. De opossum is hier inmiddels vogelvrij verklaard. Men heeft er 50 miljoen en het is een ware plaag. We zien ook veel dode Opossums langs de weg. Op het vogeleiland vinden we geen Kiwi’s zij laten zich overdag niet zien. We zien wel een aantal andere zeldzame vogels die inderdaad niet schuw zijn en dicht in de buurt komen. Ook vinden we nog een nest met Blauwe Pinguïns.
Weer richting het Zuiden langs de Oostkust komen we Kaikoura. Dit is de plaats bij uitstek om walvissen te zien. Er worden dagelijks tochten georganiseerd met snelle catamarans, die met behulp van hydrofoons de walvissen opzoeken. Wij boeken ook een tocht voor de volgende ochtend. Bij het boeken staat een waarschuwing voor gevaar voor zeeziekte in verband met verslechtering van het weer. We halen dus bij de apotheek zeeziekte capsules.
De volgende dag is er inderdaad meer wind en we nemen alle twee een uur voor vertrek een capsule in. De catamaran is heel luxe met ruime gemakkelijk fauteuils, alleen ze helpen niet tegen zeeziekte. De boot vaart met een snelheid van ongeveer 45 tot 55 km per uur en springt over de golven. Na ongeveer 15 minuten is Elly al goed ziek en we moeten nog drie uur.
Als we een walvis naderen is Elly te ziek om uit haar stoel te komen en krijgt ze van de stewardess de ene na de andere kotszak en zakdoekjes aangereikt en ziet ze weinig van de walvis. Met mij gaat het tot dan toe nog goed en kan ik mooie foto’s maken van het bovendek. Het is een geweldig gezicht Er zijn dagelijks walvissen voor de kust. Het zijn zogenaamde sperma walwissen. Ze behoren tot de tandwalvissen, zijn ruim 18 meter lang en hebben in hun kop een voorraadje olie van ongeveer 2,5 ton. Ze duiken een paar honderd meter diep en blijven dan ongeveer 45 tot 60 minuten onder water. Daarna hebben ze ongeveer 10 minuten nodig om weer op adem te komen en zijn ze van heel dichtbij te benaderen. Ze accepteren de bezoekers volledig, Ze weten dat de boten er zijn en zullen nooit onder een boot naar boven komen.
De kapitein waarschuwt als de walvis weer gaat duiken. Hij neemt dan een extra grote teug lucht en gaat dan weer onder water. Het laatste en meest spectaculaire is de grote staart die geheel boven water komt. Een overweldigende gebeurtenis. Vooral als je bedenkt dat onze voorouders op deze geweldige dieren jaagden met een roeibootje en een met de hand gegooide harpoen. We hebben het geluk een tweede walvis tegen te komen, maar inmiddels ben ik ook zeeziek. Gelukkig niet zo erg als Elly en kan ik nog wel aan dek om foto’s te maken. Op de terugweg belanden we in een school dolfijnen. Meer dan honderd. Ze springen ver boven het water uit en maken prachtige salto’s hoog in de lucht, soms in groepjes tegelijk. Moeilijk om foto’s van te maken, maar het is me toch gelukt een paar springers in beeld te krijgen.
En nu zitten we op het vliegveld van Christchurch om naar Santiago te vliegen. We gaan eerst naar Auckland en vandaar vliegen we naar Zuid Amerika. De vlucht duurt 11½ uur. We vertrekken zaterdag om 17.00 uur en komen dezelfde zaterdag aan ‘s middags om 13.00 uur ruim een dag winst dus, omdat we datumgrens overgaan.
De volgende weblog is uit Zuid Amerika.
PS, vergeet niet om je aan te melden voor 19 mei, zodat we bijtijds de benodigde hapjes kunnen regelen.
-
08 April 2007 - 16:58
Richard En Dittie:
Hallo Hans en Elly, de zeeziekte niet in luchtziekte veranderd tijdens de lange vlucht naar Chili? Het is daar nu najaar als ik het goed heb, maar nog wel goede temperaturen? Ik heb begrepen dat het landen op het vliegveld in Santiago nogal bijzonder is omdat je over de bergen moet en dan snel dalen. Dit is dus een van de laatste etappes. Nog een hele goede reis!
-
09 April 2007 - 11:32
Isabel:
Hoi Ellyenhans,
Dat zal me een cultuurschok zijn, naar Zuid-Amerika. Ik hoop dat jullie wat beter weer hebben en net als wij lekker in een Paaszonnetje buiten kunnen zitten. Ben weer benieuwd naar het vervolg van jullie tocht. -
10 April 2007 - 11:02
Hans Van De Weg:
Hallo Hans en Elly,
Geweldig, het lezen van het verhaal staat
(bijna) gelijk met het zelf meemaken!
Hans, in vervolg op 2 mails naar je "huis"-email adres: Hanneke Hoek en ik hebben dringend behoefte aan de adreslijst voor 4 mei. Kun jij daar voor
(laten) zorgen?
Een behouden oversteek naar zuid Amerika!
Hartelijke groeten, Hans en Suzan
-
10 April 2007 - 13:48
Nico & Nel:
Vrijdag jl. de verjaardag van Marcel gevierd. De paasdagen hebben we besteed aan familie-kontakt (o.a. een bezoek aan de 95-jarige moeder van Nel). En dit met zonnig weer erbij. We hebben zoals steeds met plezier jullie verhaal gelezen en de mooie foto's bekeken. Als je dit berichtje leest, zitten jullie al in Zuid-Amerika. Benieuwd wat jullie daar weer voor avonturen beleven. Al met al een echte soap met jullie als de 2 hoofdrolspelers.
We kijken weer uit naar de volgende aflevering.
-
10 April 2007 - 19:27
Gerda En Benno:
hay avondturiers, geweldig jullie verhalen te lezen en zo een beetje mee
te reizen.Wij wensen jullie nog heel
fijne dagen,zonder zee- of luchtziekte,
Een fijne terugreis.
Er wordt met spanning naar jullie uit-
gekeken !
] 10 april 2007
GROETJES !
-
13 April 2007 - 12:51
Nel Petiet:
jeetje jullie schieten al aardig op in de tijd. Het zal een dubbel gevoel geven. Wat dichter bij de einddatum en zoveel beleefd. Veel plezier met het laastste deel.
Groeten Onno en Nel -
17 April 2007 - 14:34
Albert En Hilde:
We kunnen ons voorstellen dat jullie in het vervolg het Dolfinarium in Harderwijk links laten liggen. We zien die beesten zo voor ons in de ruimte die ze daar in de natuur hebben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
