Chili, Venezuela, Curacao
Door: Elly en Hans
Blijf op de hoogte en volg Elly en Hans
23 April 2007 | Nederland, Amsterdam
Het heeft even geduurd, maar we zijn er weer.
Eerst Chili. Hier waren we alleen in de hoofdstad Santiago. Dit is een mooie stad, boven onze verwachting.
We hadden op aanraden van een reisbureau in Nieuw Zeeland een hotel in het centrum geboekt en dat was een prima keus. De belangrijkste bezienswaardigheden waren binnen loopafstand. Het is een gezellige en levendige stad. Achteraf bleek dat we dezelfde dag in Santiago waren als Eelco en Bas, de zoon en schoondochter van onze vrienden Herman en Tjits. Zij zijn al bijna twee jaar op reis in Zuid Amerika. We hebben waarschijnlijk achter elkaar aangelopen, want we hebben ongeveer dezelfde foto’s gemaakt. Helaas kwamen we er een dag te laat achter, anders hadden we natuurlijk een unieke ontmoeting gehad.
Na Santiago naar Venezuela om op bezoek te gaan bij broer en zwager Piet.
We komen aan op het vliegveld van Caracas en gaan dan meteen door met een binnenlandse vlucht naar Barquisimeto. We moeten boeken bij de incheckbalie en hopen dat er dan nog plaats is. Dat is gelukt, dus hoeven we niet te overnachten in Caracas.
In Barquisimeto is het donker als we aankomen en inderdaad, Piet staat ons op te wachten. We hebben een elkaar een aantal jaren niet gezien, maar hij ziet er nog hetzelfde uit.
Van Barquisimeto, moeten we naar Acarigua, we nemen onder begeleiding van Piet een taxi naar de busterminal. De eerste taxi nemen we niet want die vraagt twee keer het normale bedrag. Een tweede taxichauffeur neemt het over voor het normale bedrag.
Bij de busterminal is het een chaos. Overal schreeuwende mannen die je proberen in een grote bus, een klein busje of een taxi te krijgen. Het doet ons een beetje denken aan Tunesië. Het blijkt dat er uiteindelijk geen bus, busje of taxi meer naar Acarigua gaat. Piet weet een hotelletje in de buurt. Het is een zeer eenvoudig en primitief geval. Er is heel weinig water om te douchen en uitsluitend koud water, want het warmwatersysteem werkt niet meer.
Onze eerste kennismaking met Venezuela is chaotisch. Als we de straat op gaan moeten we dicht bij elkaar blijven op zoek naar een eethuisje.
De volgende dag gaan we weer naar het busstation en vinden we een bus naar Acarigua een tocht van twee uur. De weg is afwisselend goed en zeer slecht en er is veel verkeer. De tocht doet ons een beetje aan India denken, alleen is het verkeer hier iets minder chaotisch. In Acarigua gaan we van de busterminal eerst met een taxi naar het centrum om geld te pinnen bij een bank. We laten Elly op een plein achter , met de bagage aan elkaar gekoppeld met een veiligheidskabel met slot. Op het vliegveld lukte dat niet om geld uit de automaat te krijgen, maar hier bij een bank wel. Na het pinnen blijft Piet achter mij lopen. Er vinden namelijk veel overvallen plaats nadat mensen geld hebben gepind. De overvaller weet meestal ook precies hoeveel geld je hebt gepind en wil dan ook alles hebben. Dus niet veel geld opnemen is de boodschap. Van hier nemen we een taxi naar Ospino waar Piet woont. Ongeveer 35 minuten. Piet woont in een niet afgebouwd nieuwbouwwijkje. Zijn huisje is omringd door een hek en een muur. Er zijn een ruime woonkamer, drie slaapkamers, twee badkamers en een keuken en bijkeuken. Vrij ruim voor Venezolaanse begrippen. Er is geregeld geen water, maar daar is op gerekend door emmers te vullen wanneer er wel water is. We maken kennis met Ruth (uitgesproken Roe) en Karin het dochtertje van Piet en Ruth. Karin is 3½ jaar en een gezellig en leuk kind. Ook Ruth is heel aardig. Later komt ook Ruth-Mary, de dochter van Ruth. Zij is 17 jaar en duidelijk een puber, maar ze is later toch heel aanhankelijk naar ons, ze wil zelfs Elly als haar tweede moeder adopteren, vooral als blijkt dat we Engels met haar willen oefenen.
Na 5 dagen hebben we het wel gezien. We kunnen hier namelijk niet veel doen. Alleen op stap is te gevaarlijk. Er zijn weinig toeristische mogelijkheden. We gaan op zaterdag terug naar Acariqua met de het hele gezin en logeren bij de moeder van Ruth. In Acarigua heeft de familie een Piñatta fabriekje. Piñatta’s zijn grote papieren poppen (zie foto’s) van bekende stripfiguren, die bij een verjaardagsfeestje worden gebruikt. Aan het eind van het feestje mogen de kinderen de pop kapotslaan en komt er allemaal snoepgoed uit.
Omdat er buitenlanders zijn komt de rest van de familie ook meteen kijken, ongeveer 35 mensen inclusief kinderen. Iedereen eet mee en het grootste gedeelte blijft ook nog slapen. Heel gezellig en heel druk.
Zondagochtend gaan we met de bus naar Valencia (twee en een half uur rijden). We hebben met moeite via internet twee vluchten weten te boeken. Van Valencia naar Curaçao en van Curaçao naar Caracas. We hebben besloten de laatste dagen van onze wereldreis af te sluiten met een paar rustige dagen aan het strand in een strandhotel op Curaçao. En daar zitten we nu. Heerlijk rustig, veel zwemmen en het eiland verkennen. Willemstad is een heel leuke en gezellige stad. Het is wat vreemd na 7 maanden weer een klein beetje een “Nederlands thuis gevoel”. En lekker warm, 32 graden voor ons inmiddels een aangename temperatuur.
De vlucht van Valencia naar Willemstad verliep goed in een tweemotorige Beechcraft
1900 met 12 zitplaatsen. Weer eens iets anders dan een Boeing 747.
Donderdag vliegen we naar Madrid en komen daar vrijdag aan. Hier gaan we onze jetlag verwerken en daarna 1 mei naar Amsterdam.
Nog even over ons terugkeerfeestje op 19 mei. Wanneer je, je en eventuele andere bekenden nog niet hebt opgegeven doe het dan nu.
Het wordt gehouden in het clubhuis van Motorclub Mozamo.
Het adres is Wezelstraat 17, Zaandijk. Voor Zaankanters: vlak achter het station Koog-Zaandijk. Dus vanaf de provinciale weg de spoorbomen over en meteen linksaf en dan de eerste oprit rechts.
Voor niet Zaankanters:
De A8 vanuit richting Amsterdam (Zaandam) Afslag Zaandijk West rechtsaf, bij de verkeerlichten weer rechts en voor spoorwegovergang nog een keer rechts en de eerste oprit rechts.
Zie plaatje bij de foto's
Eerst Chili. Hier waren we alleen in de hoofdstad Santiago. Dit is een mooie stad, boven onze verwachting.
We hadden op aanraden van een reisbureau in Nieuw Zeeland een hotel in het centrum geboekt en dat was een prima keus. De belangrijkste bezienswaardigheden waren binnen loopafstand. Het is een gezellige en levendige stad. Achteraf bleek dat we dezelfde dag in Santiago waren als Eelco en Bas, de zoon en schoondochter van onze vrienden Herman en Tjits. Zij zijn al bijna twee jaar op reis in Zuid Amerika. We hebben waarschijnlijk achter elkaar aangelopen, want we hebben ongeveer dezelfde foto’s gemaakt. Helaas kwamen we er een dag te laat achter, anders hadden we natuurlijk een unieke ontmoeting gehad.
Na Santiago naar Venezuela om op bezoek te gaan bij broer en zwager Piet.
We komen aan op het vliegveld van Caracas en gaan dan meteen door met een binnenlandse vlucht naar Barquisimeto. We moeten boeken bij de incheckbalie en hopen dat er dan nog plaats is. Dat is gelukt, dus hoeven we niet te overnachten in Caracas.
In Barquisimeto is het donker als we aankomen en inderdaad, Piet staat ons op te wachten. We hebben een elkaar een aantal jaren niet gezien, maar hij ziet er nog hetzelfde uit.
Van Barquisimeto, moeten we naar Acarigua, we nemen onder begeleiding van Piet een taxi naar de busterminal. De eerste taxi nemen we niet want die vraagt twee keer het normale bedrag. Een tweede taxichauffeur neemt het over voor het normale bedrag.
Bij de busterminal is het een chaos. Overal schreeuwende mannen die je proberen in een grote bus, een klein busje of een taxi te krijgen. Het doet ons een beetje denken aan Tunesië. Het blijkt dat er uiteindelijk geen bus, busje of taxi meer naar Acarigua gaat. Piet weet een hotelletje in de buurt. Het is een zeer eenvoudig en primitief geval. Er is heel weinig water om te douchen en uitsluitend koud water, want het warmwatersysteem werkt niet meer.
Onze eerste kennismaking met Venezuela is chaotisch. Als we de straat op gaan moeten we dicht bij elkaar blijven op zoek naar een eethuisje.
De volgende dag gaan we weer naar het busstation en vinden we een bus naar Acarigua een tocht van twee uur. De weg is afwisselend goed en zeer slecht en er is veel verkeer. De tocht doet ons een beetje aan India denken, alleen is het verkeer hier iets minder chaotisch. In Acarigua gaan we van de busterminal eerst met een taxi naar het centrum om geld te pinnen bij een bank. We laten Elly op een plein achter , met de bagage aan elkaar gekoppeld met een veiligheidskabel met slot. Op het vliegveld lukte dat niet om geld uit de automaat te krijgen, maar hier bij een bank wel. Na het pinnen blijft Piet achter mij lopen. Er vinden namelijk veel overvallen plaats nadat mensen geld hebben gepind. De overvaller weet meestal ook precies hoeveel geld je hebt gepind en wil dan ook alles hebben. Dus niet veel geld opnemen is de boodschap. Van hier nemen we een taxi naar Ospino waar Piet woont. Ongeveer 35 minuten. Piet woont in een niet afgebouwd nieuwbouwwijkje. Zijn huisje is omringd door een hek en een muur. Er zijn een ruime woonkamer, drie slaapkamers, twee badkamers en een keuken en bijkeuken. Vrij ruim voor Venezolaanse begrippen. Er is geregeld geen water, maar daar is op gerekend door emmers te vullen wanneer er wel water is. We maken kennis met Ruth (uitgesproken Roe) en Karin het dochtertje van Piet en Ruth. Karin is 3½ jaar en een gezellig en leuk kind. Ook Ruth is heel aardig. Later komt ook Ruth-Mary, de dochter van Ruth. Zij is 17 jaar en duidelijk een puber, maar ze is later toch heel aanhankelijk naar ons, ze wil zelfs Elly als haar tweede moeder adopteren, vooral als blijkt dat we Engels met haar willen oefenen.
Na 5 dagen hebben we het wel gezien. We kunnen hier namelijk niet veel doen. Alleen op stap is te gevaarlijk. Er zijn weinig toeristische mogelijkheden. We gaan op zaterdag terug naar Acariqua met de het hele gezin en logeren bij de moeder van Ruth. In Acarigua heeft de familie een Piñatta fabriekje. Piñatta’s zijn grote papieren poppen (zie foto’s) van bekende stripfiguren, die bij een verjaardagsfeestje worden gebruikt. Aan het eind van het feestje mogen de kinderen de pop kapotslaan en komt er allemaal snoepgoed uit.
Omdat er buitenlanders zijn komt de rest van de familie ook meteen kijken, ongeveer 35 mensen inclusief kinderen. Iedereen eet mee en het grootste gedeelte blijft ook nog slapen. Heel gezellig en heel druk.
Zondagochtend gaan we met de bus naar Valencia (twee en een half uur rijden). We hebben met moeite via internet twee vluchten weten te boeken. Van Valencia naar Curaçao en van Curaçao naar Caracas. We hebben besloten de laatste dagen van onze wereldreis af te sluiten met een paar rustige dagen aan het strand in een strandhotel op Curaçao. En daar zitten we nu. Heerlijk rustig, veel zwemmen en het eiland verkennen. Willemstad is een heel leuke en gezellige stad. Het is wat vreemd na 7 maanden weer een klein beetje een “Nederlands thuis gevoel”. En lekker warm, 32 graden voor ons inmiddels een aangename temperatuur.
De vlucht van Valencia naar Willemstad verliep goed in een tweemotorige Beechcraft
1900 met 12 zitplaatsen. Weer eens iets anders dan een Boeing 747.
Donderdag vliegen we naar Madrid en komen daar vrijdag aan. Hier gaan we onze jetlag verwerken en daarna 1 mei naar Amsterdam.
Nog even over ons terugkeerfeestje op 19 mei. Wanneer je, je en eventuele andere bekenden nog niet hebt opgegeven doe het dan nu.
Het wordt gehouden in het clubhuis van Motorclub Mozamo.
Het adres is Wezelstraat 17, Zaandijk. Voor Zaankanters: vlak achter het station Koog-Zaandijk. Dus vanaf de provinciale weg de spoorbomen over en meteen linksaf en dan de eerste oprit rechts.
Voor niet Zaankanters:
De A8 vanuit richting Amsterdam (Zaandam) Afslag Zaandijk West rechtsaf, bij de verkeerlichten weer rechts en voor spoorwegovergang nog een keer rechts en de eerste oprit rechts.
Zie plaatje bij de foto's
-
24 April 2007 - 12:58
Albert En Hilde:
Vandaag onze laatste reaktie, omdat we donderdag naar China vertrekken. Na pinksteren zijn we weer terug en dan nemen we snel weer kontakt met jullie op. We zijn dus niet op jullie "fijn dat we weer thuis zijn" party. De foto's van Curacao komen ons bekend voor omdat we daar zelf ook geweest zijn, toen was het snikheet. -
24 April 2007 - 13:31
Klaas:
Beste zus en zwager,
De grote reis zit er bijna op! Zal het lukken, weer thuis te zijn, zonder een volgende reisetappe in het zicht? In ieder geval hebben jullie voor jaren stof om over te verhalen en gebeurtenissen om op terug te kijken!
Natuurlijk kom ik jullie de 19e begroeten op het terugkeerfeest, wellicht met z'n drieën, maar ik kom zeker! -
24 April 2007 - 15:16
Arie En Wieneke:
Dag Hans en Elly,
Het loopt bijna weer op zijn einde jullie prachtige wereldreis!
Er valt heel veel te vertellen na zoveel over jullie te hebben gelezen!
We hebben veel verjaardagen gehad de laatste tijd Wieneke 63 jaar op 22 maart
Arie 65 jaar op 30 maart
Vincent 4 jaar op 30 maart
Romy 2 jaar op 23 april
Irma en Jacco vieren hun 40 ste verjaardag op 20 mei
Veel gefietst al zo'n 1000 km in april.
Op 19 mei a.s. is de Schermertocht maar dan gaan we naar Hans en Elly!
Het wordt deze week zo'n 25 graden en het blijft hier maar droog, sinds 22 maart heeft het niet meer geregend!
Er valt nog meer te vertellen maar dat bewaren we maar tot 19 mei!
Wij wensen jullie een heel goede terugreis en zien jullie graag op 19 mei
Van Harte Gegroet,
Arie en Wieneke
17:16 uur -
24 April 2007 - 17:23
Nico & Nel:
Ziezo luitjes.
Eindelijk rust. En de voorbereiding op een zonnig Nederland. Een hectisch Venezuela achter de rug. Zo te lezen kunnen ze daar Rita Verdonk wel gebruiken! Jullie hebben een fantastische reis gehad. En gelukkig is het met jullie gezondheid goed gegaan. Een reis om met vreugde en dankbaarheid op terug te kijken. 1 mei komen jullie terug op Schiphol. Wij vertrekken op 1 mei vanaf Schiphol naar Malaga om 8 dagen Andalusië te verkennen. Wie weet zien we elkaar nog. Onze vlucht is gepland om 16.20 uur. We zullen kijken of we jullie toevallig nog zien.
In elk geval zien we elkaar bij leven en welzijn op 19 mei.
Wij wensen jullie een behouden terugreis toe naar jullie home. Oost en west, thuis best! Toch?
Ontvang onze gemeende, warme groeten!!
-
28 April 2007 - 18:35
Isabel:
De laatste loodjes, nog even genieten. Wat zal het vreemd zijn om weer in Nederland te zijn! Maar ook leuk om al die mensen die gereageerd hebben op jullie verslag weer te zien. Geniet er nog maar even van. Elly, kom je als je thuis bent weer eens aanwippen bij het asiel?
Tot ziens,
Isabel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
