We vertrekken naar Nieuw Zeeland

We vertrekken naar Nieuw Zeeland, dus zullen we onze avonturen in Australië afronden.

Maar eerst het volgende!
Zaterdag 19 mei vieren wij een terugkomstfeestje. En Elly is tijdens onze reis 70 jaar geworden een niet mis te verstane leeftijd. Inmiddels zijn we ook nog 44 jaar getrouwd 4x 11 is heel gek. Al met al om iedereen die de weblog direct of indirect volgt uit te nodigen. Omdat we niet iedereen kunnen bereiken die de weblog niet kan volgen vragen we de lezertjes om bekenden uit hun omgeving namens ons uit te nodigen.
Het feestje wordt gehouden in Zaandijk (adres volgt nog) en begint om 14.00 en eindigt om ongeveer 20.00 uur. Het is een inloopfeestje, dus geen receptie en we vragen geen cadeautjes.
We verwachten familie, vrienden, buren, AGW, Koor, OLO’s, Probus en anderen. Er wordt voor hapjes drankjes en ontspanning gezorgd. Omdat we de organisatie op enige afstand moeten uitvoeren willen we graag weten wie er komen. Graag aanmelden op ons e-mailadres
vugt118@zonnet.nl .

Tot zover de toekomst, nu het verleden.
Is krokodil lekker, ja het lijkt erg op kip. Kangoeroe heeft een beetje een bijsmaak als wild en emu is taai.
In Noordwest Australië zien we voor het eerst een Boab boom. Ook wel bottletree of flesboom genoemd. Ze kunnen heel dik worden en zijn dan hol van binnen. Een voorbeeld hiervan is de gevangenis boab in Derby. Hier werden in het verleden mensen (Aboriginals) in opgesloten wanneer ze als slaven werden afgevoerd naar de kust om daar oesters op te duiken voor de parels. Op de foto’s kan je boom zien.
Van Derby naar Broome. Deze plaats heeft in de tweede wereldoorlog een belangrijke rol gespeeld in de evacuatie van Nederlanders uit het toenmalige Nederlands Indië. Maar het heeft ook een dramatische geschiedenis. Omdat Broome buiten het vliegbereik van de Japanse vliegtuigen lag, besteedde men niet veel aandacht aan de luchtbescherming. Tot het moment dat de Japanners een extra afwerpbare brandstoftank onder hun vliegtuigen monteerden. Zo werd Broome op een dag toch aangevallen. Er werden veel Herculeswatervliegtuigen vernietigd waaronder diverse Nederlandse. Ook werd een Nederlandse DC3 neergeschoten vlak voor de kust, met een geheime lading diamanten. Het wrak is terug gevonden, maar van de lading diamanten (enige miljoenen guldens in die tijd) is nooit meer iets teruggevonden. Hier in Broome gaan wel allerlei verhalen over de diamantenschat, maar niemand weet wat echt waar is.
Wij zijn op zoek gegaan naar het bad van Anastacia en hebben het gevonden. Wij zijn natuurlijk even samen in bad gegaan, zoals je kunt zien. Het bad is uitgekerft in de rotsen door de vuurtorenwachter voor zijn vrouw Anastacia. Verderop ligt een belangrijke historische schat, namelijk de voetafdrukken van een dinosaurus. Nu leven er weliswaar geen dinosaurussen meer in Noord Australië, maar honderden miljoenen jaren geleden wel. De voetafdrukken zijn ontstaan in de modder, daarna uitgedroogd en bedekt met sediment en enige jaren geleden weer ontdekt. Ze zijn alleen te zien met extreem laag water, maar men heefteen paar afgietsels gemaakt en deze zijn te zien op een hoger gelegen gedeelte.
Van Broome naar Coral Bay. Met een boot met glazen bodem naar het koraalrif. Hier gesnorkeld boven het koraalrif. Er zijn daar hele grote vissen, die met je mee zwemmen en je zelfs opzij duwen, als ze vinden dat je uit hun koers raakt. Ook willen ze graag dat je ze eten geeft, maar dat mag niet meer. Alleen vanaf de boot krijgen ze een beetje speciaal voer. Aan de buitenzijde van het rif is het heel spannend snorkelen. We gaan er heen met een groepje onder leiding van een gids. De golven zijn er hoger, maar er zijn ook meer soorten vissen, onder andere rifhaaien. Deze zijn niet gevaarlijk en we hebben er dan ook verschillende van dichtbij bekeken (en zij ons).
Monkey Mia.
Deze plaats is door zoveel reizigers aanbevolen, dat het niet verstandig is om deze plaats aan een baai van een schiereiland over te slaan. Het is een lange tocht van meer dan 100 km over het schiereiland. De begroeiing is eenvormig laag struikgewas en de weg gaat tot aan de horizon. Af en toe komen we wel een tegenligger tegen die vriendelijk groet. Dat doet hier vrijwel iedereen en dat kan ook wel één keer per 15 á 20 minuten. We hebben een camping aan het strand. De grote attractie hier is dat er iedere ochtend een groep dolfijnen naar het strand komt. Deze krijgen dan een paar vissen. Elly mag er ook één voeren, maar de dolfijn komt alleen maar snuffelen en gaat dan weer terug in zee. Het zijn wilde dolfijnen die spontaan aan wal zijn gekomen voor een bezoekje en toen een keer vis hebben gekregen. Sindsdien komen en gaan ze weer, wanneer het hun uitkomt..
Verder is het hier natuurlijk heerlijk zwemmen en vis eten.

Onderweg naar onze volgende stop hebben we pech. We krijgen een klapband en moeten een wiel verwisselen. We zitten midden in de desert dus helemaal op ons zelf aangewezen. Het is inmiddels wel 42 graden geworden, dus wordt het een heet klusje. Wanneer het reservewiel er op moet worden gezet, stopt er een voorbijganger en biedt aan om te helpen. Net op tijd want het zware wiel manipuleren is een zware klus. Al met al drie kwartier en we kunnen weer verder. We stoppen bij het eerstvolgende Road House .Hier is een banden service, maar ze hebben niet de maat die wij moeten hebben. Dus bellen we de road asistence van Maui campers. Deze geeft als advies om het reservewiel te monteren (hè, hè)) in de volgende dag te bellen naar het servicepunt in Broome deze kunnen dan een wiel met band opsturen. De volgende dag gebeld, maar het servicepunt heeft helemaal geen banden! Het advies is zonder reservewiel voorzichtig door te rijden naar de volgende plaats Port Hedland. Hier is een banden bedrijf dat ons kan helpen. Door naar Port Hedland en het bandenbedrijf. Deze heeft niet onze bandenmaat en na veel heen en weer bellen, is er iemand bereid om een band op te sturen die de volgende dag aanwezig kan zijn. Dus nu zitten we ongepland in een industriehaven stadje. Het is de grootste ijzererts uitvoerhaven ter wereld. We krijgen een excursie over het haventerrein. Inderdaad het is een gigantisch gebeuren. Er komen treinen binnen met 397 wagons gevuld met ijzererts deze worden in 1 ½ uur automatisch gelost. Er worden grote super bulkschepen geladen. Het grootste deel gaat naar China en een klein deel naar Europa en Japan.
Een dag later is ons wiel van en nieuwe band voorzien en kunnen we weer verder naar wat gezelliger en minder stoffige kustplaatsjes.
(Twee weken later is Port Hedland getroffen door twee cyclonen George en Jacob, er zijn diverse doden gevallen en er is geweldige schade toegebracht aan de haveninstallaties en gebouwen, wij waren dus op tijd weer weg).
Ieder plaatsje heeft zo zijn eigen attracties. De volgende plaats waar we komen (Jurien Bay) heeft wilde pelikanen die elke dag een visje komen halen. In het verleden is dat spontaan gebeurd toen een visser zijn vis zat schoon te maken en er een pelikaan langskwam om de restjes op te eten. Nu zijn ze een dorps attractie en komen zie iedere dag op dezelfde tijd. Eén van de inwoners zorgt dan dat er vis is. Het zijn grote dieren en ze kunnen ongeveer 8 kg dragen. Dat weet men omdat één van de pelikanen een keer een hondje heeft meegenomen in zijn snavelzak en aan de overkant op een eilandje weer heeft losgelaten, om mee te spelen. De eigenares was natuurlijk in alle staten maar na een korte zoektocht hebben ze het hondje ongedeerd weer terug gevonden. Wij maken nog een tochtje met een huur motorbootje over de rivier.
Ja en dan onze laatste stop met de camper, Perth. Het is ook een mooie stad met veel groen en typisch Australische buitenwijken. De binnenstad heeft een groot winkelcentrum met een stukje nagebouwd Londen. Het wordt pomcity genoemd omdat er zo veel “poms” (Engelsen) wonen. Wij moeten er onze camper inleveren, maar eerst op zoek naar een tandarts, want Elly heeft een gebroken kies. Dat neemt nog al wat tijd in beslag, dus ook maar naar de kapper en daarna naar een dokter om de medicijnen van Hans te verlengen. Dat lukt allemaal op één dag. We hebben gelukkig ook nog tijd om een rondtour te maken door de stad. Er zijn drie gratis buslijnen en diverse stopplaatsen, waar je naar believen kunt in- en uitstappen. Wanneer we de camper inleveren, de volgende dag, zijn we benieuwd of de band die we hebben moeten vervangen ook wordt vergoed, want in de voorwaarden staat dat klapbanden niet worden vergoed. Wanneer ik de rekening presenteer is dat ook het eerst wat de dame aan de balie verteld. Ik vertel dat ik het er niet mee eens ben en dat het een oude band was en dus een vergoeding op zijn plaats is en dat ik er op sta een claim in te dienen. Ze moet hiervoor haar baas bellen en komt even later terug met de mededeling dat alles wordt vergoed. Dat scheelt toch weer $300,= (€180). We moeten echter wel de reparatie van een sterretje in de voorruit betalen, $48,= (€30), hetgeen ons redelijk voorkomt. Al met al zijn we redelijk tevreden.
Nu Nog naar Sydney en Dorine en Nigel. Het vliegen gaat voorspoedig en reizen met de trein ook. Als we uitstappen komt Nigel net aanrijden. Thuis gekomen staat Dorine klaar en worden we ook weer verwelkomd door een ongelooflijk enthousiaste hond, alsof hij ons jaren heeft gemist.
En dan nu Nieuw Zeeland, we zijn benieuwd. Australië was voor ons een geweldige ervaring en we hopen ooit weer eens terug te komen. Het is een ideaal land voor een overwintering en zeer comfortabel. Alles is mogelijk van zeer luxueus, tot zeer primitief in het klimaat wat je zelf het aantrekkelijkst vindt.