Door het binnenland naar Sydney
Door: Elly en Hans
Blijf op de hoogte en volg Elly en Hans
17 Januari 2013 | Australië, Coonabarabran
Door het binnenland naar Sydney
Het binnenland van Australië, dat wil zeggen, lange afstanden en grote verschillen in landschappen en weinig verkeer. Soms passeren we grote vlaktes, soms leeg met lichte begroeiing of in gebruik voor landbouw, dan weer plaatsen met grazend vee, koeien, paarden of schapen. Het landschap is totaal anders dan wat we gewend zijn in Nederland. Het is soms groen maar van een doffe kleur soms totaal bruin-geel en dan weer vol bomen en struiken. De meeste bomen hier zijn Eucaliptusbomen met een grote diversiteit met één gemeenschappelijke eigenschap de oliehoudende bladeren zijn zeer brandbaar. De dorre bladeren op de grond samen met dor gras dode takken en een droog en heet klimaat, zorgen regelmatig voor grote bosbranden. De enige overlevenden zijn de Eucaliptusbomen hier Gumtrees genoemd. Zwartgeblakerd lopen ze na een half jaar weer uit groeien beter dan ooit omdat alle concurrenten zijn afgebrand en as is een goede meststof. Dus kom je regelmatig hele stukken zwartgeblakerd bos tegen met groene boomtoppen. Nu het zo heet is hier, zo rond de 40 graden, is het risico voor bosbranden groot en zijn er overal waarschuwingen voor bosbranden en open vuur verbod. Tot nu toe hebben we geen bosbrand gezien, maar dat is niet zo vreemd, Australië is een werelddeel en in Amsterdam merk je weinig van een grote bosbrand in Spanje.
Op googlemaps hebben we gezien dat we onderweg een ranch tegenkomen met slaapgelegenheid en besluiten we daar een kijkje te gaan nemen.
Pilligra.
De ranch Pilligra is volgens het bord bij de afslag van de hoofdweg ook een pottenbakkerij. De weg is niet geasfalteerd en gaat door een dicht bos met af en toe vrij steile hellingen. Plotseling staat er verder op de weg een groot zwart beest Elly roept pas op een kalf ! Maar het is een grote zwarte hond zo groot als een kalf! Hij maakt weinig aanstalte om weg te gaan aan de linkerkant staat nog een andere grote grijze hond half in het bos. Het zijn geen dingo's, want die zijn geel en die hebben we al verschillende keren gezien in het wild en in wildparken. We rijden er langzaam op af en de honden verdwijnen langzaam het bos in. Later horen we van eigenaren dat het half wilde honden zijn die ook al verschillende schapen hebben dood gebeten en dat ze moeten worden afgeschoten. We rijden verder over de gravelweg en zien in de verte een dak en even later de ingang van de ranch en pottery.
De ranch bestaat uit verschillende gebouwen, de winkel met koffieshop en diverse gebouwen in verschillende stijlen.
Het is hier prachtig. Rustig en de pottenbakkerij met winkel is geweldig leuk om te zien. We hebben de keuze uit diverse overnachtingsplaatsen.
Wanneer we overleggen worden we aangesproken in het Nederlands. Jaap, een slanke vijftiger met een baard, hij verblijft hier al enige jaren en werkt als vrijwilliger op de ranch. Hij heeft een bedrijf gehad in Nederland en is op zoek gegaan naar een minder hectisch bestaan in de outback van Australië. Hij heeft het erg naar zijn: zin, alles is hier nog mogelijk.
De ranch is van een oorspronkelijk Duitse vrouw, met twee zoons en een dochter. Zij runnen de ranch en de pottenbakkerij en bed- en breakfast. Verder draait het geheel op vrijwilligers, backpackers, die hier werken voor kost-en inwoning.
Voor de overnachting kiezen we voor een verbouwde schuur in verschillende stijlen. Een beetje Beiers met gebruik van alle mogelijke plaatselijke materialen. De inrichting laat niets te wensen over, alles is aanwezig voor een goed verblijf, zelfs TV, maar geen internet.
We blijven twee nachten, maken een paar wandelingen en bezoeken op advies van Jaap een sterrenobservatorium bij Coonabarabran.
De sterrenhemel is hier prachtig, er is hier geen licht- en luchtvervuiling en heel droog en vrij hoog. Bij het (privé) observatorium staan diverse telescopen opgesteld, vlak in de buurt van de officiële sterrenwacht. Deze is niet toegankelijk voor publiek. De privé eigenaar is sterrenkundige en geeft voorlichting aan bezoekers. Het geheel is zeer fascinerend en we zien en leren veel over sterrenbeelden op het Zuidelijk halfrond en de planeten. Jammer is alleen dat de man een afschuwelijk Australisch dialect spreekt in een niet te volgen tempo, zodat we diverse keren moeten vragen om een vertaling in begrijpelijk engels. Dat helpt.
Wanneer we dit schrijven en klaar maken voor verzenden is de sterrenwacht dagelijks in het nieuws vanwege de enorme branden die daar zijn. We zijn dus net voordat deze branden uitbraken vertrokken. We weten niet hoe het gaat met de ranch, want dat is vlak in de buurt, maar we hopen het beste.
In het donker terug. Het is echt heel donker in het midden van Australië. En er is geen ander verkeer. Dus met groot licht door de bossen terug. Gelukkig heb je ook een goed zicht want plotseling zit er een grote kangoeroe midden op de weg. Hard remmen en uitwijken naar de rechter baan, gelukkig geen ander verkeer. We horen niets, dus we hebben hem gelukkig gemist. We begrijpen nu ook waarom we zo veel dode kangoeroes zien langs de weg. Ze gaan gewoon niet opzij en als je een tegenligger hebt, heb geen keus, met als resultaat een deuk of erger in je auto en dooie kangoeroe. Op de gravelweg komen we geen kangoeroes meer tegen.
De volgende morgen gaan we een tocht maken te paard met Johannes de zoon des huizes. Om zeven uur staat hij klaar bij het gebouw met de op bergruimte voor tuigen en zadels, met drie paarden. We moeten beginnen met de paarden te borstelen, daarna helpen we met het zadelen van de paarden. Voor Elly is het de eerste keer dat ze op een paard zit, maar Johannes verteld dat het het makste paard is van de stal. Het opstappen gaat goed en Elly zit redelijk op haar gemak. Ik kan zonder hulp opstijgen en daar gaan we de Australische wildernis in. Natuurlijk gaat het in een rustig tempo, maar bij een stijle helling gaan de paarden toch in draf naar beneden, maar Elly gedraagt zich als een volleerd paardrijdster en neemt meteen de daaropvolgende helling met het grootste gemak. Dat geeft moed en we gaan met groot plezier verder. Na anderhalf uur zijn we weer terug van een fantastische rit door de vroege natuur. We hebben veel geleerd van Johannes die hier al zo'n 35 jaar heeft doorgebracht.
We vertrekken naar Dubbo, daar is een wildpark waar je met de auto doorheen kan rijden. We krijgen bejaarde korting en brengen drie uur in het park door tot sluitingstijd. We zien olifanten, giraffen, neushoorns, tijgers en leeuwen enz.. Verder is het één van de heetste dagen, over 40 graden. We besluiten richting Sydney te gaan en maar te zien waar we onderweg een onderkomen kunnen vinden. In de auto is airconditioning en dus uit te houden.
Om 19.00 uur vinden we hotelletje in klein stadje en hoeven we de volgende dag nog maar 350 Km naar Sydney en dat stelt hier niets voor.
Tot na Sydney dan maar weer.
Het binnenland van Australië, dat wil zeggen, lange afstanden en grote verschillen in landschappen en weinig verkeer. Soms passeren we grote vlaktes, soms leeg met lichte begroeiing of in gebruik voor landbouw, dan weer plaatsen met grazend vee, koeien, paarden of schapen. Het landschap is totaal anders dan wat we gewend zijn in Nederland. Het is soms groen maar van een doffe kleur soms totaal bruin-geel en dan weer vol bomen en struiken. De meeste bomen hier zijn Eucaliptusbomen met een grote diversiteit met één gemeenschappelijke eigenschap de oliehoudende bladeren zijn zeer brandbaar. De dorre bladeren op de grond samen met dor gras dode takken en een droog en heet klimaat, zorgen regelmatig voor grote bosbranden. De enige overlevenden zijn de Eucaliptusbomen hier Gumtrees genoemd. Zwartgeblakerd lopen ze na een half jaar weer uit groeien beter dan ooit omdat alle concurrenten zijn afgebrand en as is een goede meststof. Dus kom je regelmatig hele stukken zwartgeblakerd bos tegen met groene boomtoppen. Nu het zo heet is hier, zo rond de 40 graden, is het risico voor bosbranden groot en zijn er overal waarschuwingen voor bosbranden en open vuur verbod. Tot nu toe hebben we geen bosbrand gezien, maar dat is niet zo vreemd, Australië is een werelddeel en in Amsterdam merk je weinig van een grote bosbrand in Spanje.
Op googlemaps hebben we gezien dat we onderweg een ranch tegenkomen met slaapgelegenheid en besluiten we daar een kijkje te gaan nemen.
Pilligra.
De ranch Pilligra is volgens het bord bij de afslag van de hoofdweg ook een pottenbakkerij. De weg is niet geasfalteerd en gaat door een dicht bos met af en toe vrij steile hellingen. Plotseling staat er verder op de weg een groot zwart beest Elly roept pas op een kalf ! Maar het is een grote zwarte hond zo groot als een kalf! Hij maakt weinig aanstalte om weg te gaan aan de linkerkant staat nog een andere grote grijze hond half in het bos. Het zijn geen dingo's, want die zijn geel en die hebben we al verschillende keren gezien in het wild en in wildparken. We rijden er langzaam op af en de honden verdwijnen langzaam het bos in. Later horen we van eigenaren dat het half wilde honden zijn die ook al verschillende schapen hebben dood gebeten en dat ze moeten worden afgeschoten. We rijden verder over de gravelweg en zien in de verte een dak en even later de ingang van de ranch en pottery.
De ranch bestaat uit verschillende gebouwen, de winkel met koffieshop en diverse gebouwen in verschillende stijlen.
Het is hier prachtig. Rustig en de pottenbakkerij met winkel is geweldig leuk om te zien. We hebben de keuze uit diverse overnachtingsplaatsen.
Wanneer we overleggen worden we aangesproken in het Nederlands. Jaap, een slanke vijftiger met een baard, hij verblijft hier al enige jaren en werkt als vrijwilliger op de ranch. Hij heeft een bedrijf gehad in Nederland en is op zoek gegaan naar een minder hectisch bestaan in de outback van Australië. Hij heeft het erg naar zijn: zin, alles is hier nog mogelijk.
De ranch is van een oorspronkelijk Duitse vrouw, met twee zoons en een dochter. Zij runnen de ranch en de pottenbakkerij en bed- en breakfast. Verder draait het geheel op vrijwilligers, backpackers, die hier werken voor kost-en inwoning.
Voor de overnachting kiezen we voor een verbouwde schuur in verschillende stijlen. Een beetje Beiers met gebruik van alle mogelijke plaatselijke materialen. De inrichting laat niets te wensen over, alles is aanwezig voor een goed verblijf, zelfs TV, maar geen internet.
We blijven twee nachten, maken een paar wandelingen en bezoeken op advies van Jaap een sterrenobservatorium bij Coonabarabran.
De sterrenhemel is hier prachtig, er is hier geen licht- en luchtvervuiling en heel droog en vrij hoog. Bij het (privé) observatorium staan diverse telescopen opgesteld, vlak in de buurt van de officiële sterrenwacht. Deze is niet toegankelijk voor publiek. De privé eigenaar is sterrenkundige en geeft voorlichting aan bezoekers. Het geheel is zeer fascinerend en we zien en leren veel over sterrenbeelden op het Zuidelijk halfrond en de planeten. Jammer is alleen dat de man een afschuwelijk Australisch dialect spreekt in een niet te volgen tempo, zodat we diverse keren moeten vragen om een vertaling in begrijpelijk engels. Dat helpt.
Wanneer we dit schrijven en klaar maken voor verzenden is de sterrenwacht dagelijks in het nieuws vanwege de enorme branden die daar zijn. We zijn dus net voordat deze branden uitbraken vertrokken. We weten niet hoe het gaat met de ranch, want dat is vlak in de buurt, maar we hopen het beste.
In het donker terug. Het is echt heel donker in het midden van Australië. En er is geen ander verkeer. Dus met groot licht door de bossen terug. Gelukkig heb je ook een goed zicht want plotseling zit er een grote kangoeroe midden op de weg. Hard remmen en uitwijken naar de rechter baan, gelukkig geen ander verkeer. We horen niets, dus we hebben hem gelukkig gemist. We begrijpen nu ook waarom we zo veel dode kangoeroes zien langs de weg. Ze gaan gewoon niet opzij en als je een tegenligger hebt, heb geen keus, met als resultaat een deuk of erger in je auto en dooie kangoeroe. Op de gravelweg komen we geen kangoeroes meer tegen.
De volgende morgen gaan we een tocht maken te paard met Johannes de zoon des huizes. Om zeven uur staat hij klaar bij het gebouw met de op bergruimte voor tuigen en zadels, met drie paarden. We moeten beginnen met de paarden te borstelen, daarna helpen we met het zadelen van de paarden. Voor Elly is het de eerste keer dat ze op een paard zit, maar Johannes verteld dat het het makste paard is van de stal. Het opstappen gaat goed en Elly zit redelijk op haar gemak. Ik kan zonder hulp opstijgen en daar gaan we de Australische wildernis in. Natuurlijk gaat het in een rustig tempo, maar bij een stijle helling gaan de paarden toch in draf naar beneden, maar Elly gedraagt zich als een volleerd paardrijdster en neemt meteen de daaropvolgende helling met het grootste gemak. Dat geeft moed en we gaan met groot plezier verder. Na anderhalf uur zijn we weer terug van een fantastische rit door de vroege natuur. We hebben veel geleerd van Johannes die hier al zo'n 35 jaar heeft doorgebracht.
We vertrekken naar Dubbo, daar is een wildpark waar je met de auto doorheen kan rijden. We krijgen bejaarde korting en brengen drie uur in het park door tot sluitingstijd. We zien olifanten, giraffen, neushoorns, tijgers en leeuwen enz.. Verder is het één van de heetste dagen, over 40 graden. We besluiten richting Sydney te gaan en maar te zien waar we onderweg een onderkomen kunnen vinden. In de auto is airconditioning en dus uit te houden.
Om 19.00 uur vinden we hotelletje in klein stadje en hoeven we de volgende dag nog maar 350 Km naar Sydney en dat stelt hier niets voor.
Tot na Sydney dan maar weer.
-
17 Januari 2013 - 11:53
Nico & Nel:
Dat waren weer spannende avonturen van onze cowboy en cowgirl. Ruilen jullie hier in Nederland de auto in voor snelle paarden? Gelukkig aan de bosbranden ontsnapt. We horen er hier veel over. We merken op dat jullie heel verschillende ervaringen opdoen. Boeiend hoor! En jullie zijn er nog niet...
We lezen graag de volgende aflevering. Goede reis verder! -
17 Januari 2013 - 11:55
Renie:
Leuk om het 40graden bericht te lezen terwijl het hier heftig vriest. Schaatsmarathons worden elke dag gereden, nee nog geen Elfstedentocht, en sneeuw ligt hier ook. Spierpijn van het paardrijden?
Gr. vanuit Culemborg.
-
17 Januari 2013 - 13:22
Dinet:
In Indonesie achter op een motor, in Australie op de rug van een paard..Moet niet gekker worden!!! Jawel hoor, ga vooral zo door en blijf genieten zodat wij hier in een winters Nederland - het woord 11stedentocht is al weer gevallen- mee kunnen genieten van jullie avonturen. -
17 Januari 2013 - 13:46
Benno & Gerda:
17 januari 13.14 uur - 3 graden
Eindelijk gevonden .al sinds 9 jan. op zoek om Elly geluk te wensen met haar verjaardag bij deze dus,al is het wat laat.
Leuk dat het me nu gelukt is om jullie te vinden ,ik heb nog veel verslagen in te halen maar dat moet maar op een ander tijdstip,daar kom ik later op terug.
Nu moet ik stoppen,goede voortzetting van de reis en hartelijke groeten van ons. -
17 Januari 2013 - 16:57
Nel Petiet:
Elly wat laat maar alsnog gefeliciteerd met je verjaardag. Een bijzopndere was het om het te vieren.
Elke dag zien we hier beelden van de bosbranden in Australie. Wij realiseren ons hier niet hoe groot het continent is en dat de branden gelukkig helemaal niet bij jullie in de buurt hoeven te zijn.
Wel wat speciaal die grote honden op de weg. Ik neem aan dat jullie mooi binnen zijn blijven ziten.
Onno en ik zijn een week in Devonn in Engeland geweest en dat is goed gegaan.
Groeten van Onno en Nel -
17 Januari 2013 - 22:42
Ap En Olga:
Weer veel avonturen beleefd, wat een geweldige reis.
Wilde honden, kangoeroes op de weg en door het bos rossen op een paard, het kan niet op.
Hoe moet het nu als Elly in Zaandam ook een paard wil om boodschappen te doen?
Dat wordt " een paard op de galerij", (tenminste als hij in de lift past).
Groetjes en goede reis verder. -
19 Januari 2013 - 15:34
Tjitske En Herman:
Spannend allemaal hoor! Wat een ervaringen. Het leek of Elly nooit anders had gedaan dan op een paard zitten. Als jullie terug zijn een eigen paard in de Wormer?
Groetjes en geniet van de verdere avonturen.
Herman en Tjitske -
20 Januari 2013 - 16:05
Hans En Suzan:
Wat een avontuurlijke reis. Het verslag is in ieder geval erg spannend.
Steeds nieuwe verrassende ontmoetingen, zelfs met honden.
We wensen jullie alle goeds voor 2013 en Elly nog vele jaren!
Volgens het oorspronkelijke reisschema moeten jullie nu in India zijn aangekomen.
De TV- serie geeft mooie inkijkjes in het leven in India. Maar we vermoeden dat jullie
verslaglegging ook weer spectaculair zal zijn.
Het allerbeste op jullie reis, geniet met volle teugen en hartelijke groeten,
Hans en Suzan
-
23 Januari 2013 - 01:12
Frank Vd Kommer:
Het wildpark in Dubbo? Ja dat ken ik nog! Western Plains Zoo, heb er nog gefietst... :)
Jullie hebben toch niet overnacht in Gilgandra toch?
Of in Wellington? want dat is pas echt een dorp. Beetje coloniale stijl nog.
Vertel alsjeblieft meer...!
Groeten,
Frank
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
