Curaçao, Madrid en WEER THUIS.

Curaçao is een prachtig eiland. Na al het reizen is het ook heerlijk om een poosje op één plaats te verblijven.
We zitten in een ressort even buiten Willemstad, met een eigen zwembad en privé strand.
Heerlijk om te snorkelen, te zwemmen en ter afwisseling het eiland verkennen.
De temperaturen zijn hier vrij constant, tussen 28 en 32 graden. Zoals de foto’s op de vorige weblog laten zien is hier ook gelegenheid tot ontspanning.
We hebben ook leuke contacten gelegd, o.a. met de cursusleiding voor de opleiding voor bedrijfsartsen. Mogelijk komen we nog eens terug om een vervolgcursus te geven.
Het is in het begin wel vreemd, we zijn nog niet thuis, maar het hele eiland geeft toch een beetje een thuis gevoel. Je betaalt weer met ouderwetse guldens en de meeste mensen spreken hier Nederlands en Willemstad doet met zijn “Hollandse” geveltjes toch ook weer vertrouwd aan. Helaas is de bekende drijvende brug buiten gebruik. Hij wordt gerepareerd, want na de renovatie zijn er diverse technische problemen ingebouwd. We gaan dus geregeld met het pontje over, ook heel leuk en dan door de echt Nederlands aandoende nauwe straatjes winkeltjes bekijken.
We hebben een autootje gehuurd en kunnen dus ook andere delen van het eiland bezoeken. Veel cactussen, want het is een droog eiland. We bezoeken het Christoffel natuurpark en de diverse voormalige plantages. Ook hier zie je verschillende invloeden van naast- en met elkaar levende culturen. Je bent in de tropen, dus waarom zal je je druk maken. Morgen is het ook weer mooi weer, naast de druk aandoende westerling, die zo nodig carrière moet maken.
Mooie gerenoveerde huizen naast vervallen krotten, waar ook nog mensen in wonen. Goed aangelegde wegen en asfaltweggetjes waar menig gat in zit en die het uiterste vragen van je stuurmanskunst. Maar de mensen zijn hier vriendelijk en gezellig.
We bezoeken ook nog een sociale werkplaats in een voormalige plantage, Santa Martha. Het ziet er hier goed uit en er worden hoofdzakelijk traditionele ambachten uitgeoefend. Het voormalige plantershuis is ingericht als museum.
Na 11 dagen zit het er weer op. Wel hebben ze in de tussentijd de drijvende brug weer gerepareerd en bedrijf gesteld, zodat we hiervan toch nog een paar mooie foto’s kunnen maken. Ja, en nu moeten we weer terug naar Venezuela om via Caracas terug te vliegen naar Europa. In Caracas hebben we dankzij een reisbureautje in Willemstad een goed hotel gevonden, minder dan 10 minuten met de taxi van het vliegveld. Het ziet er goed uit, een goede kamer met uitzicht op het zwembad en de zee en een klein jachthaventje. Je kunt er betalen met dollars, maar je kunt geen dollars terugkrijgen als wisselgeld. We willen geen Bolivars, want we zijn er maar één nacht en je kan Bolivars ook nergens meer terugwisselen tegen welke andere munt dan ook. Dus betalen we maar grotendeels met de creditkaart en vragen van te voren of er gewisseld kan worden. We hebben voor de taxi geen gepast geld, dus vragen we chauffeur of hij kan wisselen. Dat kan hij niet maar onderweg stopt hij bij een cafeetje en komt even later terug met dollars in kleine biljetten en kunnen we hem gepast betalen. Ondanks alle verhalen over diefstal overvallen en zo meer, hebben wij geen vervelende ervaringen en komen we zonder problemen bij de vertrekhal. Maar… , we zijn nog niet vertrokken. Vlak voor het vertrek wordt er omgeroepen of Hans Ban Bugt naar de incheck balie wil komen. Daar aangekomen krijg ik direct een veiligheidsvest aan en krijg niet de gelegenheid Elly te waarschuwen en moet direct mee komen met een aantal heren in uniform. We gaan het platform op en komen bij een aantal koffers. Of ik even mijn koffer wil aanwijzen. Er staat maar één koffer die van ons is, ingeseald en wel. De hele koffer moet leeg en de bekleding er uit en alles wordt stuk voor stuk bekeken er komen twee andere beambten bij die uitgebreid in de koffer gaan ruiken en snuffelen en zeggen dan dat alles in orde is, waarna ik de koffer weer kan inpakken. Als ik eindelijk terugkom is iedereen in het vliegtuig al op zijn plaats en kan een zeer ongeruste Elly weer opgelucht ademhalen. Het vliegtuig vertrekt meteen en we komen na 7 uur aan in Madrid en blijven hier drie nachten om de jetlag te verwerken.
Madrid is ook een mooie wereldstad, met veel prachtige gebouwen. We maken verschillende tochten met de dubbeldekker toeristenbussen. Zeer de moeite waard. Hèt museum van Madrid, het Prado gaan we niet in, want het is zondag en dan is het gratis. Het gevolg hiervan is dat er bij de drie ingangen een rij staat met een wachttijd van minimaal 1½ uur. De volgende dag blijkt echter het museum gesloten (maandag).
1 mei de dag van de arbeid gaan op weg naar huis en om 11.15uur, precies op tijd, land het vliegtuig op Schiphol. We worden opgewacht door onze kinderen, Niels en Hedwig, kleinkinderen Jordy en Martijn, broer Joop en schoonzus Renie. Het is een ontroerend weerzien na 7 maanden.

En nu zijn Elly en Hans weer thuis!

We hopen jullie allemaal te zien op 19 mei!!